ستين محرم جو صبح هو، سج ڪافي چڙهي آيو. رات دير تائين وزم پيئڻ جي ڪري ڪريم داد مولائي ۽ سنگت کي ننڊ مان اٿڻ ۾ دير ٿي وئي هئي. ڪريم داد ڇرڪ ڀري اٿيو، “يا علي حيدر حيدر، دم مست قلندر” جا نعرا هڻي، باقي سنگت کي به ننڊ مان جاڳايائين. پاڻ غازي جي علم کي ڪلهو ڏئي ڪاري چادر جو هڪ پاند هٿ ۾ کڻي اڳيان ٿيو. هن جي زبان تي “مولا حسين جو نياز…بابا” ورجاءُ جاري ٿيو.
چادر جون باقي ٽي ڪنڊون سنگت جي هٿ ۾ هيون، جيڪي به ساٿ ڏئي رهيا هئا ۽ سندن رخ شهر ڏانهن هو.