نرالي شادي
گهڻا ڏينهن ٿي ويا هئا. سوچيم اڄ خالد جي گهران ٿي اچان. خالد ته ملي ڪونه ٿو، ملي اچانس. اهو سوچي لنگهي ويس. هن جي گهر پهچان ته دهلن جا آواز هجن، عورتون پيون ڳائين… سوچيم خالد ڪجهه ڪيو آهي جو مون جهڙي يار کي ياد نه ڪيو آهيس… آهي ته ناممڪن… پر الائجي… تيستائين خالد نڪري آيو.
هيلو… ڪري آجيان ڪيائين…
يار هي ڇا ڪيو اٿئي جو اسان کي به ياد نه ڪيئي. بس مڙئي… ڪري اندر وٺي ويو. پنج ڇهه مرد ٻيا به هجن. اندر ٻي ڪمري ۾ عورتن جي (جن ۾ اڪثريت نوجوان ڇوڪرين جي هئي)
يڪدم ٻن ٽن قسمن جا طعام، شربتون، ميوات پهچي ويا. يار ٻڌاءِ ته سهي ڇا ڪيو اٿئي؟ مون واري ڇوڪري گڏي (گهوٽ) کي پرڻايو آهي. سو گهوٽ آهي فريده جو گڏو… سو هيترو کڻي خرچ ڪيو آهيس.
تڏهن منهنجي سوچ دنگ رهجي وئي. دل ۾ سوچيم يار خالد… پري نه… تنهنجي پاڙي ۾ ڪيترا غريب آهن جن کي ويلا به نصيب ڪونه ٿا ٿين… ۽ تو وٽ… سوچيندو گهر مان نڪري آيس.