مسجد ٻاهر انسان مري ويو
سياري جي سخت سردي ۾ هو خالي آسمان جي ھيٺان خدا جي گھر ٻاھران ويٺل هو بلڪل ميرو لباس پهريل هئس شلوار خميس کانسواءِ ڪجھ به نه هئس ڪوھيڙو ڌرتي تي ڦھليل هو ۽ هي سخت سردي ۾ ڏڪي رهيو هو هن جو جسم ڪنبجي رهيو هو سڙسات ڪندي ملان کي سڏ ٿئي ڪيائين هوڏانهن دين دين ڪرڻ واري کڙاٽا ٿئي هنيا ھو جنت جو خواب ڏسي رھيو هو پنجهي بستر تي ليٽيل، ننڍ نه فٽڻ جا ڪي وظيفا پڙھي سٽو هو شايد پر هيڏانهن خدا جو خلقيل ڪو بندو دنيا جي دوزخ ۾ پڄلي رهيو هو ۽ ھو آرام سان ڪنهن حور ۽ جنت جو خواب ڏسي رھيو ھن ملان جي کڙاٽن جو آواز هن خدا جي خلقيل بندي سخت سردي ۾ به ٻڌو پئي پر هن جي سردي جي سٽيل آواز ملان کي جنت جي خوابن منجهان آزاد نـ پئي ڪري سگهيو.
خدا جو سڄو گھر خالي هو پر ان گھر ۾ ھڪ انسان جو سمھڻ ڪبيرا گناھ هو انڪري مسجد کي تالو لڳل هو متان ڪو چور ڪجھ چورائي وڃي حيرت جھڙي ڳالھ آھي ته خدا جي گھر کي به پهري جي ضرورت آھي ملان خواب ۾ جنت ڏسي رهيو هو ۽ هيڏانهن خدا جو خلقيل هڪ انسان دنيا جي دوزخ ۾ سڙي رهيو هو. جئين ئي رات ڪاري ٿيندي وئي تئين هنجي طبعيت خراب ٿيندي وئي شايد هن کي تيز بخار وڪوڙي ويو هو. هي اُتي ئي مسجد جي در وٽ ڪري پيو ۽ جڏھن رات سندي پوئين پھرن ڏانھن وڃڻ شروع ڪيو تڏھن هي وڃي آخري پساھن تائين پڳو هو ۽ جڏھن فجر جو وقت ٿيو ته موئذن آذان ڏني تڏھن هن جو دم پرواز ٿيو ۽ هڪ انسان خدا جي گهر ٻاهران مري ويو پر موئذن مسجد جو در نه کوليو اهو سڄو لقاءُ خدا ڏٺو ٿئي ته ڪئين منهجي گهرن کي تالا لڳن ٿا ۽ چاٻيون ملان سندي سراندي رکن ٿا ڪئين هڪ انسان خدا جي گھر ٻاُران سخت سردي سهندي هن دنيا کان ڪوچ ڪري ويو ۽ جڏھن صبح ٿيو ته هڪ صوفيءَ ملان کان سوال ڪيو ته ”هيڏن وڏن مسجدن جي خالي هجڻ جي باوجو به غريب مسڪين خدا جا ئي خلقيل بندا خدا جي ئي گهر ۾ نٿا رھي سگھن آخر ڇو تڏھن ملان چيو ”ڇاڪاڻ جو مسجد ۾ سمھڻ گناھ آھي.