محنت جي عظمت

---

دلدل گهوڙو جيڪو ڪجهه نه ڪندو هيو، ته به سندس عزت وتڪريم ٿيندي هئي، سندس آڏو هاڏر ۾ سدائين ڪُتر، ڪڙٻ يا ڪٽي پئي هوندي هئي. خدمتگار هر وقت سندس مهٽ سهٽ ۾ لڳا پيا هوندا هيا.جڏهن ته عام گهوڙو بگي ڇڪيندي به هر وقت چهبڪن جي ضد ۾ هوندو هيو.
هڪ ڏينهن امام بارگاهه جي ڀر ۾ بيٺل دلدل گهوڙي کان، عام گهوڙي هڻڪندي پڇيو:
” تو ۾ آخر ڪهڙي خاص ڳالهه آهي، جو محنت نه ڪرڻ جي باوجود به ايترن مزن ۾ آهين؟“
دلدل گهوڙي وراڻيو:
”آءٌ هڪ عظيم هستيءَجي نالي سان منسوب آهيان، اِن ڪري مزن ۾ آهيان.“
عام گهوڙي ٿڌو ساهه ڀريندي وراڻيو:
”آهيون ته ٻئي گهوڙا، پر لڳي ٿو ته دنيا اڃا محنت جي عظمت ۾ ايمان نٿي رکي.“
*

---