پوءِ ڍايا

---

ٻه پراڻا دوست ڪافي عرصي کانپوءِ زندگيءَ جي شاهراهه تي مليا. هڪڙي ٻي جي سادن سودن ڪپڙن کي ڏسي چيو:
”لڳي ٿو، ته تون اڃا سماجي آدرشن ۽ اصولن تحت پاڻ کي تنگدست رکيون ٿو اچين؟“
ٻي پهرين جي زرق برق ڪپڙن کي گهوريندي وراڻيو:
”لڳي ٿو ته تون بي اصولي ۽ منافقي جي تحت پاڻ کي خوشحال رکيون ٿو اچين.“
پهرين چيس، ”ڪجهه به سهي، پر تون اِهو ته مڃيندين، ته مان غربت جي لعنت کي پاڻ تان لاٿو آهي.“
ٻي مڃيندي چيو، ”بيشڪ“
پهرين پڇيس، ”ته پوءِ تون پاڻ تان اِن لعنت کي لاهڻ جي جدوجهد ڇو نه ٿو ڪرين؟“
ٻي وراڻيس، ”تو جهڙا پوءِ ڍايا لاهڻ ڏين ته لاهيان نه!؟“

*

---