امر جليل (2 منٽ)

سنڌوءَ چيو، “هر طرف اوندھ آهي، گگھ اوندھ آهي. مان هيبتناڪ اوندھ ۾ هڪ وک به اڳتي نٿي وڌي سگھان.” “تون ۽ مان تاريخ جي هر دور ۾ اوندھ ۾ ملندا رهيا آهيون.” چيم، “تنهنجو روپ اهو ئي رهيو آهي. مان هر دفعي م ...

امر جليل (2 منٽ)

“سنڌو.” “جي.” “مون کي حڪم ٿيو آهي ته تنهنجي باري ۾ نه سوچيان. تنهنجي باري ۾ نه ڳالهايان، تنهنجي باري ۾ نه لکان.” “پوءِ ڇا سوچيو اٿئي؟” “سوچيان پيو ته ڇا اِهو سڀ ڪجھ منهنجي لاءِ ممڪن آهي.” “ڇو ممڪ ...

امر جليل (2 منٽ)

ڪينجھر جي ڪنارن سان هلندي سنڌوءَ چيو، “زندگيءَ جو سفر پراسرار آهي.” مان بيهي رهيس. سنڌوءَ ڏانهن ڏٺم. هوءَ ڪجھ وکون کڻي بيهي رهي ۽ منهن ورائي مون ڏانهن ڏسڻ لڳي. سنڌوءَ پڇيو، “ڇا پيو ڏسين.” چيم، “تقدي ...

امر جليل (2 منٽ)

هن وقت رات جا اڍائي ٿيا آهن. مان تجسس ۽ تعجب وچان هيءُ قصو لکي رهيو آهيان. جنهن ڪيفيت مان، مان لنگھي رهيو آهيان، تنهن ڪيفيت مان اڳ به انيڪ دفعا لنگھي چڪو آهيان. هر دفعي ان قسم جي ڪيفيت مون کي تجسس جو ...

امر جليل (2 منٽ)

ملياسين ته ائين محسوس ٿيو، ڄڻ روهين کان پوءِ مليا هئاسين. چيائين، “مان سمجھان ٿي مون کي وساري ڇڏيو اٿئي.” “سنڌو.” چيم، “اجازت ڏئين ته مان تنهنجي سوال جي جواب ۾ پنهنجي هڪ ڪهاڻيءَ جو جملو ورجايان.” “و ...

امر جليل (1 منٽ)

اداس لهجي ۾ پڇيائين، “ته تون سچ پچ هليو ويندين؟” چيم، “ها ،مان هليو ويندس.” آسمان جي وسعتن ۾ نهاريندي پڇيائين، ڪيڏانهن ويندين؟” چيم، مون کي خبر ناهي.” منهنجو جواب ٻڌي هوءَ وياڪل ٿي ويئي. هن نه ڳا ...

امر جليل (1 منٽ)

“چپ چپ ويٺو آهين، ڪهڙا پور پيو پچائين؟” “سوچيان پيو، سمگلنگ ڪريان، ڪوآپريٽو بينڪن جا قرض کڻي کائي ڇڏيان، ٺڳيءَ جو درآمدي _ برآمدي ڪاروبار شروع ڪريان ۽ عزت جي زندگي گذاريان.” “ڇو پنهنجي موجوده ڪرت ما ...

امر جليل (1 منٽ)

پڇيائين، “ننڊ ڇو نه ٿو ڪرين؟” ورڻيم، “اڄ رات ننڊ نه ڪبي.” “ڇو؟” “اڄ رات جاڳبو، ۽ تنهنجو ذڪر ڪبو.” “منهنجو ذڪر!” “ها، تنهنجي سونهن، تنهنجي چاهت، تنهنجي قرب جو ذڪر ڪبو.” “ماڻهن جو تنهنجي باري ۾ را ...

امر جليل (2 منٽ)

منهنجي هٿ ۾ ڪشڪول آهي. مان فقير آهيان. مان ڀڀوت بابو بيکاري آهيان. ڪشڪول کڻي مان دان لاءِ در در ڀٽڪي رهيو آهيان. ڀڪشا ڏيو! خيرات ڏيو! دان ڏيو! مان طرحين طرحين جا آواز ٻڌي رهيو آهيان. مان جملن جي ...

امر جليل (2 منٽ)

ريڊيو پاڪستان ڪراچي _ سن 1972 ٽن چئن ڏينهن کان اسان جو پاڻ ۾ ڳالهائڻ ٻولهائڻ بند هو. آفيس ۾ هڪٻئي جي سامهون ويهندا هئاسين، ڪنڌ جھڪيل، اکيون هيٺ، اڳ جو هڪٻئي سان ڳالهائڻ لاءِ آتا هوندا هئاسين، سا ا ...