کٽ تي ليٽيو پيو هو، سندس نظرون ڇت ۾ کتل هيون، پکو پوري اسپيڊ سان هلي رهيو هو، پر سندس نرڙ تي پگهر جا ڦڙا پوءِ به موجود هئا. هو ڪنهن اونهي سوچ ۾ غرق هو. اڄ هو جڏهن آفيس کان موٽيو هو ته نوابوءَ ڏانهن وڃ ...
هو ٿڪل ٿڪل قدمن سان هوريان هوريان هلندو، آفيس مان ٻاهر نڪتو، سندس ذهن تي پٽيوالي جا اهي لفظ سوار هئا، جيڪي اچڻ مهل هن کيس چيا هئا. ”هونءَ ته صاحب! منهنجي اکين تي اچي ويهو، پر توهان کي هن آفيس جي قاعدن ...
پهرين ته هو ويو ئي ڪو نه. سوچيو هئائين گذريل ڀيري به ڪيتري نه سختي هئي، پر تنهن هوندي به ڪيترائي ماستر ڪو نه آيا هئا. انهن جي جاءِ تي ٻين کي کڻي ڇڏيو هئائون. ۽ جيڪي نه آيا هئا. تن کي ڪجهه به ڪو نه چيو ...