[b]ڦلن مُٺ...
[/b]
ڪرشن چندر کي ننڍي هوندي کان پڙهيو اٿم. سندس لکڻين ۾ هڪ جادو آهي. هنجا ڪردار بنهه سادا، بنا ميڪ اپ جي زندگي جي عام رستن تي گهمندي ڦرندي نظر ايندا. ۽ هن جي ڪردارن جي وڏي خوبي اها آهي ...
“توکي ڪهڙي قسم جو گهر کپي؟”
مسواڙي گهرن جي دلال مون کان پڇيو. هو مون کي تون ڪري ڪڏهن به نه ڳالهائي ها، جيڪر هن جي نظر منهنجي پراڻي پتلون تي نه پوي ها.
“مون کي اهڙو گهر گهرجي جنهن ۾ ڪمرو ته ڀلي هڪ هجي ...
ٽيون ڏينهن واندن جي ڪلب ۾، فٽ فاٽ جنٽلمين سان ٽڪر ٿي ويو. هو اُگهاڙپ جو حامي لڳو ٿي. هن کي ٻين اگهاڙپ جي حامين جيان، هڪ عمدي قسم جو فل سوٽ پاتل هو ۽ هڪ اعليٰ قسم جو سگار پي رهيو هو.
اُگهاڙپ جي اصولن ...
شاعر ڇت ڏانهن هٿ مٿي کڻندي چيو، “خوبصورتي! خوبصورتي به ڇا عجب شئي آهي. اُن کي صرف محسوس ڪري سگهجي ٿو، شاعرن جي بيان ڪرڻ جي سگهه به اُن کي پوري طرح لفظن ۾ ادا ڪري نٿي سگهي. هڪ سٺي کان سٺو شعر به اُن مي ...
آئون پنهنجي بستري تي آرام سان ليٽيون پيو هوس. ننڊاکڙي جي عالم ۾ ڪهاڻي پڙهي رهيو هوس، جنهن ۾ نهايت خوبصورت ڇوڪري جو ذڪر هو. محبت ڏاڍي اُداس هئي ۽ انجام حيرت ۾ وجهڻ وارو هو يا کڻي چئجي ته ايئن ڪو نه به ...
جبل مٿي تلاءُ هو. جتان شهر جو ڏيک من مهڻو ۽ دل لڀائيندڙ لڳو ٿي. ننڍڙو جابلو شهر، گهرن جون ٽين جون ڇتيون اُس ۾ چانديءَ جيان چمڪيون ٿي. شوالن جا رنگين ڪلس، رستا جن تي ميرانجهڙي هيڊي رنگ جي بجري وڇايل هئ ...