رسول ميمڻ (8 منٽ)

گذريل هفتي کان هن کي بخار هيو، جوڙن ۽ مٿي ۾ سور هيو، دوا کائي رهيو هيو، ڪو افاقو نه هيو، بيماريءَ ڪري گهڻو ڪمزور ٿي چڪو هيو. جسم ۾ ساهه نه هيس. ڀتين کي هٿ ڏئي هلي رهيو هيو. گهر ۾ اڪيلو هجڻ ڪري زندگي ا ...

رسول ميمڻ (3 منٽ)

پوڙهو گڻيشيو چونئري مان هر هر نڪري پڇي رهيو هيو. “ابا... مينهن وٺو، نه وٺو؟” “ڏاڏا، جهڙ ايندو ته مينهن وسندو، آسمان خالي هجي ته مينهن ڪيئن وسندو؟” اڱڻ ۾ بيٺل گلابيو کيس ساڳيو جواب ڏئي رهيو هيو. پوڙ ...

رسول ميمڻ (19 منٽ)

جيئرو انسان اگربتي جيان دُکي ٿو، پر هو ڄڻ جيئرو هوندي به مري چڪو هيو، هن جي مَن جي چڻنگ وسامي چڪي هئي. روز شام جو ٻه نوڪر هن کي ٻانهن ۾ هٿ وجهي ان بلند عمارت آڏو روڊ جي ٻئي پاسي ڪرسيءَ تي ويهاري هليا ...

رسول ميمڻ (15 منٽ)

”السليل جي آسمان تي اڀرندڙ چنڊ الڳ آهي، هيٺ ايڏو آهي ڄڻ ڌرتيءَ لڳ آهي.“ ننڊ مري چڪي هئي. هن جي ڳاڙهين اکين ۾ اها قتل ٿي چڪي هئي. هن جون اوجاڳيل اکيون جن ۾ سنهيون ڳاڙهيون رڳون نانگن ج ...

رسول ميمڻ (7 منٽ)

ڪڏهن ڳالهيون، سانچي ۾ ڍلجي، برف جيان، ٺري وينديون آهن. بي مقصد ٿي، ماڻهوءَ جيان مري وينديون آهن. رات بيوهه رن، سدائين ماڪ روئي، ڏينهن آهي ته شينهن پر ڍڳي جهڙا سڱ اٿس. هڪ سڱ تي ڪانءُ، ٻئي تي رب ...

ساجد حسين سومرو (10 منٽ)

مهاڳ : دردن جي دستاويز جهڙيون ڪهاڻيون! آئون ڪائناتي لقائن بابت انتهائي گهٽ معلومات رکندڙ شخص آهيان. مون کي بس ايتري سُڌ آهي ته هَن ڪائنات ۾ ٻه شيون ڏاڍيون قديم آهن. هڪ حضرت انسان ۽ ٻيو انهي جو درد جي ...

ساجد حسين سومرو (7 منٽ)

سنڌ جي سرموڙ ليکڪ، اديب، ڏاهي ۽ سنڌ پرست محترم عبدالواحد آريسر صاحب پنهنجي ڪتاب "وريا واهرو" ۾ لکيو ته مون ڪٿي پڙھيو آھي ته جڳ مشھور مفڪر ڪارل مارڪس جنهن وقت پنهنجو جڳ مشهور لافاني ۽ لاثاني ڪتاب سرما ...

ساجد حسين سومرو (3 منٽ)

  هو شاخ جي ڪپر تي اداس ۽ پريشان حال ۾ ويٺو هو سندس نظرون شاخ جي وهندڙ پاڻي ۾ ٽڪ ماريون ٻيٺيون هيون، هڪ هٿ ۾ ڀتر جهليون ويٺو هو ته ٻي هٿ سان هڪ هڪ هڪ ڀتر پاڻي ۾ اڇليندو ويٺو هو، منهنجي جيئن ئي حسن تي ...

ساجد حسين سومرو (5 منٽ)

اڌوريون خواهشون هو پاڻ ته نه پڙهي سگهيو، پر ننڊپڻ کان ئي دل ۾ خواهش هيس ته وڏي له شادي ڪري پنهنجي اولاد کي تعليم جهڙي طاقتور هٿيار کان واقف ڪرائيندس، هو وڏو ٿيو شادي ڪيائين، پر غربت سبب شادي جي ٻين ڏ ...

ساجد حسين سومرو (5 منٽ)

سرڪاري اسپتال عيد ۾ ٻه ڏينهن پيا هئا امتياز ۽ منهنجي عيد جي حوالي سان تياري زور شور سان هئي، صبح جو 7 وڳي دروازو کڙڪيو پڇيم ڪير؟ چيائين، ماما مان امتياز آهيان، جلدي تيار ٿي ڪم جي دير ٿي وئي آه ...