حميد سنڌي (7 منٽ)

حميد جي ڪهاڻين جي لهجي ۽ شخصيت ۾ ايتري ته هڪ جهڙائي ۽ هم آهنگي آهي جوانهن کي مروج ڍنگ ۾ ڌار ڪري بيهارڻ يا وچ مان ليڪ ڪڍڻ تمام ڏکيو آهي. سندس شخصيت ۽ فن ٻئي وضاحتي قسم جا آهن. سندس لکڻ جو انداز ...

حميد سنڌي (13 منٽ)

نورپور ڪنهن وقت ۾ ته ڳوٺڙو هو، پر جيئن جيئن رئيسن جي رئيسي اوج تي پهچندي وئي، نور پور به اوج تي پهچندو ويو. چڱا سکر مڙس اچي وسيا. وڻج واپار ته هونئن ئي رئيس جي جي دم سان هو. سندن ٻنيون ٻارا ايترا ته ...

حميد سنڌي (11 منٽ)

باشو اڃا ورانڊي ۾ ئي هيو ته سندس وڏي ڀيڻ عائشا، جنهن مشين کي پئي ابتا سبتا ڦيرا ڏنا، ڪنڌ کي زور سان ڌوڻيندي آهستي آهستي ”هش! هش“ ڪئي، هو اتي ئي ڄمي ويو. سمجهي ويو ته ڪمري ۾ سندس چاچو پادر پسائي ويٺو ...

حميد سنڌي (16 منٽ)

انهيءَ رات وڏڦڙو پي وسيو، مان به ڀڄي ڀت ٿي علي خان جي اوطاق تي پهتس. علي خان جي همراهن اچي اسان کان گهوڙا ورتا. علي خان جو ٻڌو، بس مينهن ۾ پوتڙو مٿي تي، حويلي مان نڪري آيو. ”ابا عليم، ڀلي آيا، ...

حميد سنڌي (12 منٽ)

سندم راتيون ويڳاڻيون ته نه هونديون آهن. ريحانه جي خشڪ خشڪ اکين ۾ سرن جيڏن پلڪن ۾ جڏهن به جيڪي ڳوليندو آهيان. الائجي ڇو ملي ويندو آهي. سندس هر رکي جملي جو پنهنجو مٺاڻ، پنهنجو چشڪو هوندو آهي. پر اها ر ...

حميد سنڌي (11 منٽ)

رب ڏني پهريائين ته واهولو هيٺ رکيو ان سان گڏ اوزارن جي ٿيلهي کي اڇليائين ۽ کٽ تي پاڻ کڻي ڇڏيائين. هڪ وڏو ٿڌو ساهه ڀري جيئن ئي پاسو ورائڻ جي ڪيائين تيئن هڪ آواز ٿيو. ”زڙاب“ ٻيو جهبڪ وسيو. ”زڙاپ“ هو دان ...

حميد سنڌي (9 منٽ)

جنت کي مون جڏهن پهريون دفعو ڏٺو، تڏهن آءُ ڪافي ننڍو هوس. ٻاراڻي وهي، پڇا جي عادت گهڻي، سهڻي سيبتي گڏيءَ جهڙي مومل جا گهر ۾ ڏٺم ته امڙ کان پڇيم، ”امان هيءَ ڪير آهي؟“ ”تون ڪونه ٿو سڃاڻينس! ادي د ...

حميد سنڌي (8 منٽ)

وقت جي بي آواز گهڙين کان پري، من جي مونجهه مٽائڻ خاطر مون آواز ڏنو آهي، ڪنهن کي ........ پريان ئي پريان، سڏيو اٿم، ڪنهن کي ............ پڪاريو اٿم ڪنهنکي؟ ڪيئن چوان ته اهو منهنجي ڏکن جي دنيا کي سهسين ...

حميد سنڌي (10 منٽ)

رات آهستي آهستي مٿان ڇائنبي پي وئي ۽ ٿڌ پنهنجا پير پي کوڙيا. فضا خاموش ۽ ماحول ڀيانڪ بڻبو پئي ويو. اچانڪ انهي خاموشي م هڪ ڀيانڪ آواز گونجيو. ڪوئلي جي کاڻين جو گهگهو هو. شاني ورهين کان انهي ماحول ۽ فضا ...

حميد سنڌي (6 منٽ)

”هڪ ٻه ٽي، چار، پنج......“ ” هاڻي بس، وڌيڪ نه“ ” زري، هيءُ پٿر جڏهن پاڻي مان لهر ۽ لهر مان دائرو بڻائي ٿو تڏهن مون کي خيال ٿيندو آهي ته جڏهن زندگي جي هن اٿاهه ساگر ۾ انسان پنهنجو جسم ڇڏي ٿو تڏهن ڪابه ...