دلبر چانڊيو (17 منٽ)

جڏهن هوش سنڀاليم ته سڄو گھر غربت جي چڪيءَ ۾ پيسجي رهيو هو، ڇو ته ان وقت بابو مزدوريءَ تان موٽندي هڪ خطرناڪ ايڪسيڊنٽ جو شڪار ٿي معذور بنجي ويو هو. وقت جي وهڪري گھر جو سڄو بار منھنجي نازڪ ڪلھن تي آڻي بي ...

دلبر چانڊيو (19 منٽ)

تن من تي سوين مڻن جو بار ڀائيندو آهيان، ان ڏينھن جنھن ڏينھن اندر جي آنهُن کي لفظن جو روپ ڏئي زبان مان نه اُڪلايان، يا وري قلم جي نوڪ سان ڪوري ڪاغذ تي نه اچاريان ته جھڙوڪر من اندر ۾ سنڌوءَ جي موجن جيان ...

دلبر چانڊيو (13 منٽ)

سھڻي ۽ من موهڻي صورت ۽ خوش اخلاقيءَ جو هڪ لاجواب مجسمو هئي زرينا، سھڻو سڊَول جسم، ڪارا وار چيلھه تائين لٽڪندڙ، جھڙوڪر ڏنگيندڙ هئا، نانگن جيان! ڀوريون ناسي اکڙيون کڻي جڏهن ناز سان نھاريندي هئي ته ڏسندڙ ...

دلبر چانڊيو (10 منٽ)

ڇٺيءَ جو نالو ته سائره هيس، پر پنهنجا گهر ڀاتي، اوڙي پاڙي وارا سَني ڪري سڏيندا هيس، مان اڪيلو هيس، جيڪو وري سائره کي سَني نه پر سجني ڪري سڏيندو هيس. ننڍپڻ کان جواني رَسندي سجنيءَ جي سڀني نازن نخرن کان ...

دلبر چانڊيو (14 منٽ)

گرمين واريون موڪلون پوريون ٿيون ته سڀئي اسڪول کلي ويا. اسڪول کلڻ سان منھنجي لاءِ مصيبت اچي وئي، گھر کان منوڪلوميٽر پنڌ ڪري، تتيءَ ٿڌيءَ پنڌ ئي پنڌ اسڪول وڃڻو پوندو هو. پنڌ ڪرڻ به هڪ معمول بڻجي چڪو هو، ...

دلبر چانڊيو (5 منٽ)

نوي واري ڏهاڪي جي شروعاتي سال جا شروع وارا ڏينهن هئا. مان هڪ استاد هئس. ۽ حسب دستور تيز وکون کڻندو ڪلاس اندر مس داخل ٿيس ته، وڏي شاندار نموني سان ڪورس جي صورت ۾ آواز ٻڌم ۽ گڏوگڏ تاڙين جي ميلاپ سميت کل ...

دلبر چانڊيو (15 منٽ)

انسان جي اندر ۾ هزارين حسرتون ۽ اميدون وسيل رهنديون آهن. هن جو تازو توانو ذهن، سڀني ارمانن جي ڪوششن واري سفر کي عبادت جي درجي کان گھٽ درجو نه ڏيندو آهي. ڪڏهن اهڙين محبتن مٿان ڪنھن ظالم ۽ وقت جي ويري ج ...

دلبر چانڊيو (8 منٽ)

سوڍل سائين کي تَرَ جو ڪير نه سڃاڻي، نامي گرامي خاندان جو چشم و چراغ! ننڍو هجي يا وڏو، زائفان هجي يا مرد، مير هجي يا فقير، ايرو هجي يا غيرو، مطلب ته هر قسم، هر نموني جا ماڻهو سائينءَ کي سلامي! سوڍل سائ ...

دلبر چانڊيو (11 منٽ)

سڪندر جڏهن کان هوش سنڀاليو هو، تڏهن کان هن پنهنجي اٻوجهه ۽ مسڪين ماروئڙن کي مدي خارج ريتن ۽ رواجن جي سِنگهرن ۾ جڪڙيل ڏٺو هو. ظلم ۽ جبر جي علامت بنيل رئيس سهڻي خان، پنهنجي نالي جي ابتڙ، بدصورتيءَ، چالا ...

دلبر چانڊيو (6 منٽ)

بيروزگاريءَ جي ڏينھن دوران ڏاڍو تنھائي پسند هوندو هو، انھيءَ تنھائي ۾ وري سانت ئي چاهيندو هو، جيڪا سڪون ۽ آرام جيان وڻندي هيس. دنياوي گوڙ ۽ گھمسان، دلي پيڙائون ۽ ذهني اذيتون ڪنھن درد کان گھٽ نه لڳنديو ...