دلبر چانڊيو (2 منٽ)

هر ڪهاڻي معاشري جو آئينو هوندي آهي، جنهن ۾ سماج جي اٿڻين ويهڻين ۽ حقيقتن جي چٽي ڄاڻ ملي ٿي. ڪهاڻي، جيڪا هر دؤر ۾ سماج جي صورتحال جو اولڙو ٿئي ٿي ته زندگي جي انيڪ تجربن ۽ تلخين جو چٽو عڪس به هجي ٿي. ڪن ...

دلبر چانڊيو (3 منٽ)

دلبر چانڊيو 23 ڊسمبر 1972ع ۾ ضلعي شڪارپور، تعلقي ڳڙهي ياسين جي پُٺ تي پيل ڳوٺ ملان چانڊيو ۾ ڄائو. سندس اصل نالو، عنايت الله هو. پر کيس ڏاڏو پيار ۾ دلبر ڪوٺيندو هيو. هن شروعاتي تعليم پنهنجي ڳوٺ جي ڀر و ...

دلبر چانڊيو (8 منٽ)

زندگيءَ جي اٿڻيءَ ويهڻيءَ، رهڻيءَ- ڪهڻيءَ ۾ لفظن جا رنگ ڀري، ڪهاڻيڪار جيڪا تصوير ٺاهي ٿو، اها ئي ڪهاڻي آهي، ٻڌڻ- ٻڌائڻ وارو اوائلي سفر طئه ڪري ڪهاڻي هڪ صديءَ کان لکت- پڙهت جي جديد پنڌ تي هليل آهي، محا ...

دلبر چانڊيو (3 منٽ)

زخمي چانڊئي جي وڇوڙي واري حادثي کانپوءِ ”ڊکڻ سنگت“ جي نجُ ادبي، سماجي ۽ قومي ڌارا جي تشخص/ ماحول کي ساڳئي ئي انداز سان روان دوان رکڻ ۾ دلبر جو ڪردار سڀني کان منفرد هو، هُن پنهنجي نفيس/ بيروزگار ڪُلهن ...

دلبر چانڊيو (8 منٽ)

[b]صحرا جي دامن ۾ ٽڙيل گل [/b] جيئن ڪو به وڏو دانشور ۽ ليکڪ محبت جي مڪمل طور تي تشريح نه ٿو ڪري سگهي، بلڪل تيئن ئي مون وٽ دلبر جي دلبريءَ تي مڪمل طور تي روشني وجهڻ جو ڏانءُ نه آهي، اخبارن ۾، ڪتابن ۾ ۽ ...

دلبر چانڊيو (8 منٽ)

تنهن ڏينهن پورو پورو فيصلو ڪري ورتم ته، هاڻي خودڪشي ڪري پاڻ کي ختم ڪري ڇڏيندس... پنهنجي سر سان ڪابه رعايت ناهي ڪرڻي... اهو به ڪو جيئڻ چئجي...؟ جنهن ۾ نه ڪوئي دلي ۽ نه وري ذهني سڪون، آرام، نه سهولت ۽ ن ...

دلبر چانڊيو (11 منٽ)

گهر جي لوهي در تي ٿيندڙ ٺڪ، ٺڪ منهنجا ڪن کائي ڇڏيا، ننڊ پيو هوس، ڇرڪ ڀري جاڳي پيس ”صبح سوير ڪير ٿي سگهي ٿو... يڪو در کڙڪائي مٿو ئي کائي ويو آهي... واندا، واندا وتن ٿا پرائي سڪون ۾ خلل وجهندا“ سوچڻ لڳس ...

دلبر چانڊيو (10 منٽ)

هوءَ جمال جي گهر اوچتو ايندي هئي ۽ ساڳيءَ طرح اوچتو هوا جيئن واپس هلي ويندي هئي- جهڙوڪ آئي ئي ڪونه هئي. هن جو جمال جي گهر ۾ ۽ خود ۾ ڪوئي خاص ڪم به نه هوندو هو، جنهن لاءِ گهڙي گهڙي، ٿوري، ٿوري اچڻو پوي ...

دلبر چانڊيو (13 منٽ)

هڪ ڀيرو وري تلخ، ڪڙي ۽ بڇڙي روايت ”ڪارو ڪاريءَ“ جو ورجاءُ ٿيو هو، جنهن اسان جي گهر سان گڏ اوڙي پاڙي جي مسڪين ۽ اٻوجهه ماروئڙن جي سڪون ۾ زلزلو آڻي ڇڏيو هو. اکين ڳوڙهن جي حد عبور ڪري ريٽو رت وهائڻ شروع ...

دلبر چانڊيو (8 منٽ)

ٽيهارو سال ئي ته عمر هئس، پر لڳندو چاليهن کان چڙهيل هيو، اڌ کان وَڌِ اڇا وارَ، مٿي ۾، ڏاڙهي ۾، زماني جي ظلمن، دلي صدمن ۽ ذهني پيڙائن، نرڙ تي ڪئي گهنج ڏئي ڇڏيا هئس. کاڏيءَ اندر لٿل ٻئي چُگہه جُهورَ پوڙ ...