اڪبر اديب (10 منٽ)

”نيٺ ڇا ڪجي جو ڪڏهن ڪڏهن ته ذهن اهڙيون ڳالهيون حل ڪرڻ کان ٺپ جواب ڏيو ڇڏي، ڪجهه سمجهه ۾ نه ٿو اچي ، هڪ ته تون شادي شده ۽ ٻيو مان ان روڳ کان اڃان تائين آزاد آهيان، اڪير کي ڏسان ٿو ته دل چوندي آهي ته ج ...

اڪبر اديب (17 منٽ)

شام جو پنجين وڳي فيڪٽري مان موڪل ٿي، سڌو ڪوارٽر تي هليو آيس، مون کي ٻين دوستن جو انتظار هو، ايئن چار دوست هڪڙي ئي ڪوارٽر ۾ رهندا آهيون، جيڪو شير شاهه جي محلي ۾ آهي، اسين چار ئي الڳ الڳ فيڪٽرين م ڪم ڪ ...

اڪبر اديب (16 منٽ)

تقريبن ڇهن سالن کان پوءِ هڪ ڀيرو ٻيهر خانڳڙهه بدلي ٿي آيس. جڏهن پهريون ڀيرو هت آيس، تڏهن زمانو ۽ ماحول ڪجهه ٻيو هو، پر هينئر سڀ ڪجهه بدلجي ويو آهي. جڏهن هتان هليو ويو هيس، تڏهن مون سڀ ڪجهه وساري ڇڏيو ...

رسول ميمڻ (23 منٽ)

انقلاب جو دهل وڏي زور ۽ شورَ سان وڄي رهيو هيو. هڪ اهڙو آواز جنهن کان ڌرتي ڌڏي رهي هئي. هر شيءِ جاڳي رهي هئي. “انقلاب........ انقلاب” هر طرف آواز ئي آواز هيا. ماڻهو گرم بستر ڇڏي جاڳي رهيا هئا. هاري ٻن ...

رسول ميمڻ (9 منٽ)

”واچون وڪڻندڙ وٽ، ڪئي گهڙيال لڙڪيا پئي، پر وقت ڪنهن ۾ به صحيح نه هيو.“ ۽ روڊ وهيو پئي، ڪنهن سيلابي ريلي جيان، جنهن ۾ هزارين ڦيٿا لڙهندا پئي ويا. روڊ جي هڪ پاسي هو بيٺل هيو سندس مضبوط آڱر ۾ هڪ نرم ...

رسول ميمڻ (16 منٽ)

ريلَ رڙيون ڪندي ڪائنات جي مدار جهڙي پٽڙيءَ تي ڊوڙندي رهي. ريلَ جنهن جي اندر ۾ درد جو دونهون دکي رهيو هيو. جنهن ۾ ڦاٽل ڪنڌ مان ڪارنهن ٻرندڙ جبل جي چوٽيءَ جيان چڻگن سان گڏ بي تابيءَ مان ٻاهر نڪري رهي هئ ...

رسول ميمڻ (15 منٽ)

هو ننڊ مان اٿيو ته کيس محسوس ٿيو ڄڻ سڄي رات جاڳندو رهيو آهي. سور کان هن جو دماغ ڦاٽو ٿي ويو. هو ٿيڙ کائي تياريءَ جي مرحلن مان گذرندو ويو. هن برش ڪيو ۽ خالي پيٽ چانهه کي اوتي ڄڻ پيٽ جي دوزخ ۾ باهه تي پ ...

رسول ميمڻ (30 منٽ)

نيٺ هن کي سڀ ڇڏي ويا. اهو ٻالڪ جنهن کي هوءَ پيار مان نانڪ چوندي هئي. آخر جوان ٿيو. سندس شادي ٿي ۽ پوءِ هو شهر ڏانهن هليو ويو. نانڪ هن جي وڏي ڀائٽي ڏاتوءَ جو سڀ کان ننڍو ٻار هيو. ڄمندي ئي يتيم ٿي ويو. ...

رسول ميمڻ (17 منٽ)

بس آدم جي دنيا اها ئي هئي. هن جون ٻانهون ۽ انهن ۾ قيد هن جي محبوبا حوا. حوا جنهن جي اکين ۾ امن ۽ چپن تي خوشحاليءَ جي مُرڪَ هئي. سندس ڳلن تي روزگار جي انقلاب جي سرخي ۽ پيشانيءَ تي انصاف جي روشني هئي. ج ...

رسول ميمڻ (13 منٽ)

”اوندهه مان روشني جاڳي آ سورج هيٺ هر شيءِ ساڳي آ“ ماءُ محسوس ڪيو. هن جو ڪجهه ڏينهن اڳ ڄاول ٻار انڌو آهي. ان جي اکين سامهون ايندڙ ڪو به عڪس هن جي چهري تي ڪو تاثر پيدا نه ڪري رهيو آهي. ٻار جون اکيون ...