رسول ميمڻ (9 منٽ)

چون ٿا اُڻويهه سوَ ٻاونجاهه واري ٻوڏ ڪا ايڏي خوفائتي هئي جو ان سمورا ماڻهو لوڙهي اچي شهرن ۾ اڇلايا. سکر جو شهر ڪو ايڏو وڏو نه هيو. مٿي ٽڪر تي آبادي هئي ۽ هيٺ پوکون ٿينديون هيون. جتي اي سيڪشن ٿاڻو آهي، ...

رسول ميمڻ (7 منٽ)

اڃان ڇا بدليو هيو؟ شايد ڪجهه به نه! سڀ ساڳيو ته هيو، پر لڳي رهيو هيو ڄڻ وقت اثر وڃائي ويٺو آهي. وقت واءُ جيان وڻن جا پن ئي ڇاڻي سگهي ٿو ۽ پن پيدا ٿيندي دير ئي نه ٿا ڪن، موسم بدلجي ٿي، وڻ گهاٽا ٿي گُل ...

رسول ميمڻ (8 منٽ)

جڏهن لطيف ڏني ڪاغذن کي باهه ڏني ته هو مٿان ٽيريس ۾ بيٺل هيو. جيئن شينهن کي گوشت وڻندو آهي تيئن باهه کي ڪاغذ وڻندا آهن. باهه لڳڻ کان پوءِ رک ٿيڻ ۾ دير ئي نه لڳي، دونهون اڏاميو جيڪو وڪڙ ڏيندو لفظ لفظ ٿ ...

رسول ميمڻ (6 منٽ)

[b]ارتقا (نثري نظم ڪهاڻي) نئين صنف[/b] تن ڏينهن هو ڪجهه نه هيو ڌرتيءَ ۾ داخل ٿيو گاهه کائي وڻ هيٺان ستل هوندو هيو بي عقل هيو ۽ ڏاڍو خوش هيو هن وٽ نه سوچ هئي ۽ نه لوچ نه هن وٽ قلم هيو نه ڪتاب نه ...

رسول ميمڻ (5 منٽ)

[b]راز جي ڳالهه (نثري نظم ڪهاڻي) نئين صنف[/b] بس هلي پئي، وڻ ۽ روڊ، پوئتي ڊڪندا پئي ويا. مان خيالن ۾ گم بس ۾ دکندڙ ڪنهن سگريٽ جي دونهي جيان اڏريس پئي دکيس پئي. بند دريءَ جي شيشي جيان ڪو راز ...

رسول ميمڻ (5 منٽ)

ڳوٺ ڏي ويندڙ ڪچو رستو جيڪو پير جي پڌر وٽ ٿي کٽو، ان کان ٿورو اڳتي ايندڙ عمارت جي مٿاهين منزل تي پارٽيءَ جي آفيس هئي. آفيس ڇا هئي؟ هڪ پراڻي ڇڳل ڪرسي، ميري ميز، ٻه ڀڳل ٻانهن واريون بينچون، ڳوٺ جا واندا ...

رسول ميمڻ (11 منٽ)

جتي اڄڪلهه خير محمد جي گهر جو رنڌڻو آهي، اتي ڪڏهن نم جو ڊگهو وڻ هيو. وڻ به ڇا هيو، ڄڻ ٻارنهن ٻانهن وارو ديوُ گهر مٿان ڇانوَ ڪيو بيٺل هيو. ان جا ڏار ماڙيءَ جي مٿين حصي کي ڇهندا هيا ۽ ويڪرو پڌر ڇڻيل پيل ...

رسول ميمڻ (11 منٽ)

ٽيٽيهن سالن جي حق بخشرايل زليخان ان ويڪري کٽ تي پاسا بدلائيندي رهي جيڪا اٽڪل هڪ صدي پراڻي هئي. وقت جي ميراڻ ۾ توڙي جو جنڊيل پاوا ڪي قدر ڌنڌلڪا ٿي چڪا هيا، پر انهن جي غير واضح رنگيني ڏاڍي پراسرار بنجي ...

رسول ميمڻ (11 منٽ)

اها اونهاري جي رات هئي. ٻوسٽ هيو. کنڀڙيون ته سانوڻ ۾ ٿينديون آهن پر اهو الائي ڪهڙو جيت هيو جيڪو کارڪ جي کوکڙيءَ جيترو هيو ۽ پنهنجا ڳاڙهسرا پر هڻندو اچي هن اڳيان ڪريو. هو ان وقت دالي ۾ ويٺل هيو. بجلي ن ...

رسول ميمڻ (14 منٽ)

ايمپريس مارڪيٽ اندر، پڃري ۾ بند، ڪلهه مون ڏٺا، اهڙا ڪبوتر، جن جون اکيون، ڳاڙهيون هيون. اهي سٺا ڏينهن نه هيا، شهر جون بازارون اڪثر بند هونديون هيون، ڏهاڙيءَ تي مزدوري ڪندڙ ماڻهن شايد ئي ڪڏهن اهڙو ...