رسول ميمڻ (4 منٽ)

ڪو شڪست کاڌل بادشاهه لشڪر کان وڇڙجي، اڪيلو ڪنهن بيابان ۾ وڃي نڪتو. بيابان ڪنهن ڪنجوس جي دل جيان خشڪ ۽ ويران هيو. ڪٿي به پاڻيءَ چڪو نه هيو جو اڃ اجهائجي، ڪو وڻ نه هيو، جنهن هيٺان سِر بچائجي. پري پري سڃ ...

رسول ميمڻ (11 منٽ)

هن تي عشق جو الزام هيو، جيڪي عشق کان محروم هوندا آهن، اهي الزام تراشيون ڪندا آهن. جڏهن سچ موڪلائي وڃي ته عشق ڏوهه ٿي پوندو آهي. ڪوڙ جي وقت ۾ جنهن سان عشق ٿي وڃي اهو سچ کانسواءِ ڪجهه نه هوندو آهي. هن ...

رسول ميمڻ (21 منٽ)

هن آخر فيصلو ڪري ورتو. هو زندگيءَ کي ختم ڪري ان پيڙا ۽ ڀوڳنا مان آزادي ماڻيندو. آزادي جنهن جو سپنو هو نوجوانيءَ جي زماني کان ڏسندو آيو هيو، انسان ذات جي آزادي، غربت ۽ جهالت کان آزادي، بک ۽ برباديءَ ک ...

رسول ميمڻ (11 منٽ)

هو زخمي هيو، زخمن جو سبب کيس ذهن ۾ نه هيو. شايد اهي زخم زماني لڳايا هيا؟ يا روڊ ٽپندي ڪنهن گاڏيءَ جي ٽڪرائڻ ڪري ٿيا هيا؟ سندس هٿ مان خون رسي رهيو هيو. جسم ۾ سور جون سٽون اڀري رهيون هيون ۽ ائين پئي محس ...

راجن مڱريو (5 منٽ)

[b] ذهن ۽ ضمير ڏانهن جوابدار ڪهاڻيڪار[/b] اسان ماڻهن جي سڃاڻپ رشتن سان نه پر حادثن سان هوندي آهي ۽ انهن حادثن جو بنياد اسان جي زندگيءَ جي ٿيڻ کان اڳ ئي پئجي ويندو آهي. ٽٽل ٻانهن... فليش بيڪ اصل ۾ ...

راجن مڱريو (4 منٽ)

راجن مڱريو جون ڪهاڻيون منهنجي آڏو آهن. مان سندس ڪهاڻين جي آڏو آهيان. اسين هڪ ٻئي کي ڏسي رهيا آهيون. ڪجهه دير کان. ڪافي دير کان. ائين جيئن ڪي ٻه ماڻهون هڪ ٻئي کي اوچتو ڪٿي ڏسي حيرت مان اهو سوچي نهاريند ...

راجن مڱريو (9 منٽ)

ٽٽل ٻانهن....فليش بيڪ بالي، جنهنجي جذبن جو قتل ڪو اتفاقي نه ٿيو هو پر اهو واقعو به انهن ئي سڀني المناڪ واقعن جو تسلسل هو جنهن ۾ ڪنهن به مظلوم کي نشانو بنايو ويندو آهي، بالي سان ٿيندڙ واقعي کي سالَ گذ ...

راجن مڱريو (10 منٽ)

بارسلونا واري ڇوڪري مونکي منهنجي اداري هڪ مهيني جي ٽريننگ تي ڪراچي موڪليو آهي،جنهن مان پنڌرهن ڏينهن گذري ويا آهن. روز جيئان اڄ به شام جو پنج وڳي موٽي ڪمري تي آيو آهيان. ڪمري ۾ پهچڻ کان پوءِ ڪتاب پڙه ...

راجن مڱريو (6 منٽ)

لهرن جي لالاڻ ۽ پونم سکر لينڊز ڊائون پل تان ٽريفڪ پنهنجي روانيءَ سان پئي هلي. آسمان تي ڪٿي ڪٿي ڪڪريون پئي اُڏاميون. چاڙهه هجڻ ڪري لب مهراڻ تي ماڻهن جي رش لڳي ٿي هئي. ساڌ ٻيلي ڏانهن به ٻيڙا آيا ۽ ويا ...

راجن مڱريو (10 منٽ)

اڌ وتايو رحيم اڄ صبح سان ئي پنهنجي گهران نڪتو آهي، هن کي رات واري ڪيل ڪم جي پريشاني هئي . هن شهر وڃي ڏسڻ ٿي چاهيو ته ڪهڙو ممڻ متو آهي.. هو پنهنجي گهر واري ڀٽ تان لهي شهر ڏانهن هلڻ لڳو. لٺ ...