راجن مڱريو (5 منٽ)

[b] ذهن ۽ ضمير ڏانهن جوابدار ڪهاڻيڪار[/b] اسان ماڻهن جي سڃاڻپ رشتن سان نه پر حادثن سان هوندي آهي ۽ انهن حادثن جو بنياد اسان جي زندگيءَ جي ٿيڻ کان اڳ ئي پئجي ويندو آهي. ٽٽل ٻانهن... فليش بيڪ اصل ۾ ...

راجن مڱريو (4 منٽ)

راجن مڱريو جون ڪهاڻيون منهنجي آڏو آهن. مان سندس ڪهاڻين جي آڏو آهيان. اسين هڪ ٻئي کي ڏسي رهيا آهيون. ڪجهه دير کان. ڪافي دير کان. ائين جيئن ڪي ٻه ماڻهون هڪ ٻئي کي اوچتو ڪٿي ڏسي حيرت مان اهو سوچي نهاريند ...

راجن مڱريو (9 منٽ)

ٽٽل ٻانهن....فليش بيڪ بالي، جنهنجي جذبن جو قتل ڪو اتفاقي نه ٿيو هو پر اهو واقعو به انهن ئي سڀني المناڪ واقعن جو تسلسل هو جنهن ۾ ڪنهن به مظلوم کي نشانو بنايو ويندو آهي، بالي سان ٿيندڙ واقعي کي سالَ گذ ...

راجن مڱريو (10 منٽ)

بارسلونا واري ڇوڪري مونکي منهنجي اداري هڪ مهيني جي ٽريننگ تي ڪراچي موڪليو آهي،جنهن مان پنڌرهن ڏينهن گذري ويا آهن. روز جيئان اڄ به شام جو پنج وڳي موٽي ڪمري تي آيو آهيان. ڪمري ۾ پهچڻ کان پوءِ ڪتاب پڙه ...

راجن مڱريو (6 منٽ)

لهرن جي لالاڻ ۽ پونم سکر لينڊز ڊائون پل تان ٽريفڪ پنهنجي روانيءَ سان پئي هلي. آسمان تي ڪٿي ڪٿي ڪڪريون پئي اُڏاميون. چاڙهه هجڻ ڪري لب مهراڻ تي ماڻهن جي رش لڳي ٿي هئي. ساڌ ٻيلي ڏانهن به ٻيڙا آيا ۽ ويا ...

راجن مڱريو (10 منٽ)

اڌ وتايو رحيم اڄ صبح سان ئي پنهنجي گهران نڪتو آهي، هن کي رات واري ڪيل ڪم جي پريشاني هئي . هن شهر وڃي ڏسڻ ٿي چاهيو ته ڪهڙو ممڻ متو آهي.. هو پنهنجي گهر واري ڀٽ تان لهي شهر ڏانهن هلڻ لڳو. لٺ ...

راجن مڱريو (5 منٽ)

هڪ خواب جي وشالتا اوچتو ئي اوچتو اسان هڪ آرٽ گيلريءَ ۾ پهچي وياسين، مونسان ڪجهه ٻيا نوجوان به گڏ هئا.اسان جي سامهون هڪ آرٽيسٽ موجود هو. شڪل شبيهه ۾ ڀوپن جهڙو پئي لڳو. ”نوجوانو! مونکي تمام گهڻي خوشي ...

راجن مڱريو (11 منٽ)

رت ، لڪير۽ سنڌو جي سينڌ اها شام، اُهو پنڌ ، اُهو ولهار، روز جيئان.... لهندڙسج جي ڳاڙهاڻ وارو وقت، ولهار جي ٽنگ، جنهن ۾ ٻڌل آهي ڳرو پٿر. پٿر جيڪو رڳو پٿر ناهي، پر هڪ شڪل آهي، هڪ صورت آهي، هڪڙو عڪس آه ...

راجن مڱريو (9 منٽ)

دل جو فيصلو ان وقت جميلا چئن ٻارن جي ماءُ هوندي به پنجويهن ڇويهن سالن جي جوان عورت پئي لڳي. شڪيل ٻاويهن ٽيويهن سالن کان وڏو نه هو. جميلا شادي جي ڪاڄ ۾ ڇوڪرين جي هٿن تي مينديءَ سان گل ٺاهي رهي هئي جو ...

راجن مڱريو (4 منٽ)

اداسي، بيوسي ۽ پاڇولو هن جي هٿ ۾ چانهه جو ڪپ آهي. هو ڳوٺ جي ننڍڙي هوٽل تي ويٺو چانهه پي رهيو آهي. ڍڪ ڍڪ تي سندس اکيون اڳيان بيٺل ڀت تي پوندڙ سندس پاڇولي تي آهن. هو پاڻ کي ڪجهه هلڪو ۽ اُداسي ک ...