ع.ق.شيخ (5 منٽ)

ايڏو عظيم.....!؟ چوندا آهن ته جيل جي دنيا ئي نرالي آهي. هوندي ته پوءِ ڇا؟ ”ڇو ۽ ڇا“ جا اکر ته انسان کي ازل کان عطا ٿيل آهن...... پر وري جيل جا سپاهي، ننڍو عملو، وڏا آفيسر، تن جي ڪهڙي واکاڻ ڪجي.....! ...

ع.ق.شيخ (13 منٽ)

ابابيل صفا! اڇو صبح ٿي ويو هو. ٻاهران انب جي وڻ تي ڪوئل رکي رکي ڪوڪاري رهي هئي. اولهه پاسي واريون نم جون ٽاريون ٿڌڪار واريون هوائون ۽ جهوٽن ۾ لڏي لَمي هيٺ مٿي ٿي ڄڻ ڪنهن کي اشارا ڪري رهيون هيون. اوڀ ...

ع.ق.شيخ (7 منٽ)

وڏو صاحب ڪن سالن کان پوءِ:- تازو واٽ ويندي نثار سان ملاقات ٿي هو هڪ شاندار موٽر مان لٿو هو، ۽ آءٌ اتفاق سان هن جي آمهون سامهون هوس، هن سان گڏ ٻيا به ڪي ماڻهو هئا، هو شايد ڀر واري هوٽل ڏانهن پئي ويا. ...

ع.ق.شيخ (10 منٽ)

عورت ڊاڪٽر موهن عينڪ صاف ڪري اکين تي چاڙهي شياما کي حيرت ۽ غور وچان ڏسڻ لڳو. هن سر کڻي جهڪايو، شايد رڳو انهيءَ ڪري ته ڀل هو جانچي ڏسي. هوءَ بلڪل حسين هئي ۽ نوجوان..... امير گهراڻي جي ڇوڪري هئي. بي. ...

ع.ق.شيخ (7 منٽ)

نازو- (1948ع) نيرو ۽ نفيس ريشمي ڪپڙو،تنهن تي وري اڇا ٽٻڪا، جهڙو آسمان ۽ ان ۾ ٽمڪندڙ ستارا. اڄ هوُ اها گھاگھري پائي، ائين پئي گھمي، جهڙو رنگ برنگي پوپٽ. معصوم، ٻولي ڀالي، ڀورا وار. سندس عمر ئي ڇا هئي، ...

ع.ق.شيخ (12 منٽ)

هڪ شام- هڪ رات ”بابا! بابا! ڊاڪٽر چوي ٿو ته ڪڪيءَ کي نمونيا ٿي پئي آهي.“ نجمه ڪڪيءَ کي واپس آڻيندي پيءُ کي ٻڌايو. ”بابا! ڊاڪٽر اهو به چيو آهي ته جيئن دير ٿيندي، تيئن ڪڪيءَ جي حالت خراب ٿي ويندي، تنهنڪ ...

ع.ق.شيخ (3 منٽ)

طوفانِ ۽ محبت وقت ايندو. ڇڪ ٿيندي. اکيون ڏسنديون. دنيا دل جي ڌڙڪن ۾ ٿي ويندي غائب. اکڙين ۾ ايندي، ساجن رڳو تنهنجي تصوير ۽ چوڌاري... چوڌاري هوندي اونداهي طوفانِ محبت جي. تنهنجي وڃڻ کان پوءِ ساجن هيءَ ...

ع.ق.شيخ (7 منٽ)

گھريلو يا بنگلو؟ گھر لاءِ ته ڪيترائي سڪندا وتن. اڄ ڪلهه پڳڙين ۽ رشوتن کان سواءِ منٿن سان ته، گھر نٿو ملي. پناهه گيرن کان پڇي ڏسو. شل نه ڪنهن کي گھر جي گھرج پوي. سرڪاري ڪامورا به رلندا وتن. پر مون کي ...

ع.ق.شيخ (23 منٽ)

انجام شڪني حميد، پنهنجي ضعيف ۽ زرد آڱرين کي قبر تي ڦيرائيندي چيو... ”محبت جي واسطي عام طرح هر ڪو ائين چوندو آهي ته انهيءَ جي ابتدا هميشه مرد جي طرفان ٿيندي آهي. فطرت عورت کي شرم ۽ حيا جو پتلو بنايو ...

ع.ق.شيخ (5 منٽ)

بهار آءٌ گهمندي رهيس.... ڦرندي رهيس.... جتي.... شبنم جي موتين جو فرش آهي.... ۽ آءٌ انهيءَ ملڪ جي طرح اچي رهي آهيان.... جنهن جي پيرن ۾ شبنمي هيرا ۽ جواهر لڳل آهن..... آءٌ گهمندي رهيس.... ڦرندي رهيس.. ...