ابراهيم کرل (11 منٽ)

ادب درياهه جيان وهندڙ شئي آهي، ان ڪري اهو زندگيءَ جي اهم ضرورت بڻجي ويو آهي. اهو وهندڙ ان ڪري آهي جو ان ۾ هر وقت نواڻ جا وهڪرا شامل ٿيندا رهن ٿا، نه ته هوند ان مان ڌپ اچڻ شروع ٿئي ها. جيڪي ماڻهو ان ۾ ...

ابراهيم کرل (5 منٽ)

ابراهيم کرل جي نالي سان نسيم کرل ياد اچي وڃي ٿو. نسيم کرل جيڪو سنڌيءَ جو وڏو ڪهاڻيڪار هو ۽ ڪيتريون ئي لازوال ۽ شاهڪار ڪهاڻيون ڏئي ويو. ان ڳالهه جو مقصد اهو هرگز ڪونهي ته ٻيو ڪو کرل ڪهاڻيون لکي ته هن ک ...

ابراهيم کرل (3 منٽ)

اڄ مونکي جنهن هستيءَ تي لکڻ جو موقعو ملي رهيو آهي ان تي ڳالهائڻ لاءِ مون وٽ اهي لفظ ناهن جو مان بيان ڪري سگهان، اها عظيم هستي ۽ انمول هستي آهي منهنجو بابا ـــ اهو منهنجي لاءِ تمام مشڪل ڪم آهي ته مان ا ...

ابراهيم کرل (10 منٽ)

دريائي ڪنارا جڏهن وڻن، ٻوڙن، جھنگ ۽ گاهه کان خالي نه ٿيل هئا تڏهن دليون به محبتن سان سرسبز ۽ سايون هيون، ٻيلن جو موت نه ٿيو هو ـــ تترن جي تنوار، مال جي چَڙن ۽ بِيڪو مشينن جي پائيپ مان نڪرندڙ پاڻيءَ ج ...

ابراهيم کرل (15 منٽ)

ڳوٺ ۾ حليمان جو قتل ٿيو ته سڄو ڳوٺ غم جي ڪوهيڙي ۾ وٺجي ويو ماڻهن مال جي ڳچيءَ مان چڙا لاهي ڇڏيا، بدر الدين جي گهر ۾خطابي گڏ ٿي ويا، پاڙي جون عورتون جنهن جتان ٻڌو اتان حليمان جي گهر جو رخ ڪيو. سڀئي هائ ...

ابراهيم کرل (14 منٽ)

وڏيرو ربن کٽ جو وچ ورتيون، پاسن کان وهاڻا ڏيون مهمانن جي محفل مچايون ويٺو هو ته ڪمدار، حسوءَ اچي ڪن ۾ سس پس ڪيس. وهاڻي جي ٽيڪ ڇڏي پهريان سڌو ٿي ويٺو کٽن جي وچ ۾ ٻه ٻٻرن جا ٻرندڙ ڏانڊا سندس اکين ۾ لهي ...

ابراهيم کرل (1 منٽ)

غوث بخش آفيس لاءِ تيار ٿيو. ڪالهوڪو ڏينهن موڪل جي ڪري ڏاڍو بور گذريو هئس. ان ڪري آفيس ايندي. سڄي واٽ سوچن ۾ گم رهيو. موٽر تان لهي آفيس جي در مان گذريو ئي مس، ته صاحب جون نظرون شيشي جي هُن پارَ کان ان ...

ابراهيم کرل (11 منٽ)

هوءَ اڄ صبح صبح سان ٻڏتر ۾ آهي ته: ”آخر ڪهڙو سوٽ پائي وڃي“ الماڙيءَ جي رينڪ مان هن، چئن سوٽن کي ڪڍي بيڊ تي پٿاري ڇڏيو آهي. کيس سمجهه ۾ نٿو اچي ته هوءَ انهن چئن سوٽن مان، آخر ڪهڙي سوٽ جي سليڪشن ڪري! پي ...

ابراهيم کرل (15 منٽ)

تنهنجي هجر فراق ۾ ماهه لقا نڪي غم ٿو وڃي نڪي دم ٿو وڃي ريڊيو تان، رات جي وڳڙي ۾ ڪلام گونجيو ته سندس جان ۾ هڪ لهر ڊوڙي وئي. رات جي ان ويل هو جاڳي رهيو هو، توڙي جو سياري جي رات، هي ڪو گهڻو ...

ابراهيم کرل (13 منٽ)

پنهل جيئن ئي گاهه پَٺي مان واندو ٿي، لائيف بواءِ جي ڳريل اڌ چڪي هٿ ۾ کڻي تيل جي شيشيءَ ڏانهن وڌيو، ته تيل جي شيشي خالي ڏسي، کيس ڍڪر اچي ويا. ”ابول تيل کي به اڄ ختم ٿيڻو هو“. هن خالي شيشيءَ کي گهروڙي ب ...