ثمينه ميمڻ (10 منٽ)

اڄ سونل جي ننڍي ڀيڻ فاطمھ جي شادي ٿي رهي هئي، ڪجهه ڏينهنِ کان شاديءَ تي آيل سندن چاچيون، سوٽيون، ماسيون ۽ ماساتيون ٽڪيل هيون. اڄ صبح کان گهر ۾ هُل هنگامو متل هو، هرڪو شاديءَ جي تيارين ۾ لڳو پيو هو، پر ...

ممتاز مصطفيٰ ”دوست“ (8 منٽ)

ڪافي ٽائيم کان، هُن جو پتو، نه پيو آهي، ڪاڏي ويو آهي، ڇا ٿيو آ هُن کي؟ چئي ويو هو جلدي ايندس، دير ڪيم ته فون تي رابطو ڪندس. هي هميشه انتظار ڪندو رهندو هو. پر اڄ گهڻي سڪ ڪري گهڙيال جي ڪانٽن کي تڪڻ لڳو. ...

ممتاز مصطفيٰ ”دوست“ (17 منٽ)

تيرنهن مئي سورنهن اڄوڪي رات، چانڊوڪي جي چانڊاڻ ڪري، اوندهه کي ڀڄائي ڪڍيو آهي، تارن جو چنڊ کي، چئني طرفن کان ڪڙو آهي، چنڊ ستارن جي اڳيان پويان عاجزي ڏسي، پنهنجي حسن تي غرور ڪري رهيو آهي. مون کي به الائ ...

ممتاز مصطفيٰ ”دوست“ (3 منٽ)

پرين وارو ول! توسان دل لائڻ کانپوءِ منهنجي زندگي پن ڇڻ ٿي پئي آهي. نه ماني وڻي ٿي نه هار سينگار تي دل چوي ٿي. ڏينهن جو بي چيني، ڪاسائي جي ڪات جيان سنڌ سنڌ ڪپي ڪوري ٿي، رات جو اوجاڳن ڇيهون ڇيهه ڪري وڌ ...

ممتاز مصطفيٰ ”دوست“ (5 منٽ)

بستي ۾ رهندڙ ماڻهن زندگي ۾ اڇا وار ، اجايا نه ڪيا ها. جيڏي عمر اوڏو اوکو پنڌ. اوکي خالي پلاٽ تي اڪيلي سر پهرين جهڳي ٺاهي. پوءِ “جي آياسي اگهيا” وانگر ڏسندي ڏسندي ست ڪلاهه ٽوپي نما جهڳيون جڙي ويون. جهڳ ...

ممتاز مصطفيٰ ”دوست“ (5 منٽ)

يوراج يونيورسٽي مان موٽڻ تي عجيب ڪيفيت ۾ ورتل هو، مرگلا ڪار ذاتي ڊرائيور گلاب هلائي رهيو هو. پوئين سيٽ تي پاويل دوست سان گڏجي ويٺو هو. روزاني ڪلاس ختم ٿيڻ بعد دوستن سان گڏ وڏا وڏا ٽهڪ ڏيندڙ اڄ چپ هو. ...

ممتاز مصطفيٰ ”دوست“ (8 منٽ)

هو ايئر هوسٽس جي مصنوئي مرڪ کان خفا، پنهنجن ڪپڙن کان ڪڪ. ڪوٽ جي کيسي مٿان، محبوبا طرفان لڳل، ڳاڙهي گل کان بيرزار هو. هي، صرف گهڙي ۾ جُوهه وجهيون، ڪانٽن کي تڪيندو رهيو. اوچتو ئي پائلٽ Inform ڪندي چيو N ...

ممتاز مصطفيٰ ”دوست“ (9 منٽ)

[b]جيئري: [/b]پي؛ پٽ خانو، تون هوبهو پنهنجي ڏاڏي تي ويو آهين، هو جتي ڪٿي ڏئي ايندو هو، تون جتان ڪٿان سڀ ڪجهه رهڙيون ٿو اچين. ڪيڏي ڪيڏي مهل گسين ٿو نه، ته مونکي بڇان ٿي لڳي. سڳي ماءُ؛ ادي نوران، منهنجي ...

ممتاز مصطفيٰ ”دوست“ (5 منٽ)

”رات جو تنهنجي گهر اڳيان گذرندڙ روڊ تي، روزانو ساڳي ٽائيم تي، مهڳل ٿو مچي؟ ڪي ٽهڪن ۾، ڪي لڙڪن ۾، ڪي ديدار درشن بغير موٽيا هليا وڃن ٿا، تون ته اڃان ساماڻي ئي ناهين، هينئر ئي ڇوري.....“ چئي ٽيليفون بند ...

ممتاز مصطفيٰ ”دوست“ (3 منٽ)

ڇن جي اوطاق ٻاهر اندر باهه ٻريل هئي، آيل ڄاڃين هٿ سيڪي، سيءُ لاهڻ جي ڪوشش ڪئي، جيڪي بس جي ڇت تي قلفي ٿي ويا هئا، چرچن..... ڀوڳن..... ڀاڪرن..... ٽهڪن ۽ خوش ڀڙ ۾ محسوس ئي نه پئي ٿيو ته نئين مٽي مائٽي ٿي ...