اقبال بلوچ (11 منٽ)

ميڏي پڦي ڳوٺ مٺل چانڊيو وچ پرڻيل هئي...... اهو ڳوٺ اسان ڏي ننڍڙي شهر ڪنون اٺ ڪوه پري ها: ميڏا ته اُهبن ڳوٺ وچ قضا ڪاڻ وڃڻ ٿيندا ها. پر بابا ۽ امان گهڻا ڪر آندي ويندي رهندي هن ميڏي پڦي دا مڙس اساڏا هم ...

اقبال بلوچ (3 منٽ)

رات جا ٽي ٿيا هئا. آءُ اڃا پوري طرح ننڊ ۾ به نه هوس، جو رات جو دير تائين جاڳندي ڏيڊ بجه کان پوءِ ته ستوهوس، جو اڃا ننڊ به نه آئي هئي، منهنجي هڪ دوست جي فون آئي.... هن ٻڌائيندي چيو ته ادا... خبر اها آه ...

اقبال بلوچ (9 منٽ)

تاثراتي ڪهاڻي هڪ حقيقت هڪ فسانو ”شهر جي هڪ ڇوڪري“ هي انهي زماني جي ڳالهه آهي، جڏهن تلهار ڀرسان سعيدپور ڪاليج ۾ سائين محمد هاشم چنه پرنسپال ٿي آيو هو ۽ آءُ بدين جي ٽريزري آفيس ۾ ڪم ڪندو هوس. (Gazitted ...

اقبال بلوچ (8 منٽ)

اهو پهريون دفعو هو جو مون خير محمد جي واتان خود ڪشي ڪرڻ جو لفظ ٻڌو هو. ڪجهه عرصي کان مايوس ڪندڙ ، زندگي کان بيزار ٿيندڙ، بي چيني ۽ بي قراري جون ڳالهيون ڪرڻ لڳو هو . پر آءُ هن کي همت ڏيارڻ جي ڪوشش ڪندو ...

نور گهلو (4 منٽ)

نور گهلو جي شخصيت کي کولڻ، ڦولڻ، ڪا راءِ ڏيڻ، ڪُجهه لکڻ ۽ ڳالهه ڪرڻ ائين آهي ڄڻ مُنجهيل سُٽ کي سلجهائڻ جي ڪوشش ۾ پاڻ الهجي وڃڻ. اسان ٻنهي جو تعلق 1969-70ع کان آهي، جنهن کانپوءِ نور ته وڃي حيدرآباد وسا ...

نور گهلو (6 منٽ)

زندگي آهي ته سڃاڻپ آهي، سڃاڻپ آهي ته شعور آهي جيڪو زندگيءَ کي ڪا معنيٰ ڏيڻ جو محرڪ آهي، جيڪو انسان ۾ اڳتي وڌي، ڪُجهه بامقصد ڪرڻ لاءِ اتساهي ٿو. خانداني حوالي سان سڃاڻپ روايت آهي، پر جيڪڏهن ڪو پنهنجي ح ...

نور گهلو (6 منٽ)

ڪابه تخليق، تخليقڪار جي وجود جي اظهار سان گڏ، سندس ذهني اڏام ۽ سندس شخصيت جي مختلف پهلوئن کي ظاهر ڪرڻ لاءِ ڪافي هُجي ٿي، تخليق جيستائين تخليقڪار وٽ هجي ٿي، تيستائين ان جا چپ سبيل هوندا آهن، پر جڏهن اُ ...

نور گهلو (11 منٽ)

”اڙي! تون اڃان تائين سُتو پيو آهين!؟“ ساجد، فياض جي ڪمري ۾ داخل ٿي، فياض کي بيڊ تي ليٽيل ڏسي، ”ٽائيم ڏٺو اٿئي.“. ”بس يار ائين ئي“ فياض اٿي ويهندي، آرس ڀڃي، ”رات ائين ئي بي چينيءَ ۾ گذري، ننڊ به صحي ڪ ...

نور گهلو (11 منٽ)

”اڙي! تون اڃان تائين سُتو پيو آهين!؟“ ساجد، فياض جي ڪمري ۾ داخل ٿي، فياض کي بيڊ تي ليٽيل ڏسي، ”ٽائيم ڏٺو اٿئي.“. ”بس يار ائين ئي“ فياض اٿي ويهندي، آرس ڀڃي، ”رات ائين ئي بي چينيءَ ۾ گذري، ننڊ به صحي ڪ ...

نور گهلو (5 منٽ)

سنسان سڙڪ تي ڀڄندي ڀڄندي اوچتو بيهي رهي ٿو... اُڀ ساهي.... ڊگها ڊگها ساهه.... ٿڪاوٽ جو شديد احساس... پٺتي مڙي نهاري ٿو... ميونسپل جي پولن ۾ لڳل بلبن جي پيلي.... بيمار روشني... ”ڪوبه ته ڪونهي.... ٿوري ...