پرويز (19 منٽ)

اسين جنهن زميندار جا هاري هئاسين، تنهن جي هڪ هزار کن ايڪڙ زمين هئي. ٻه سؤ کن ايڪڙن تي انبن، ٻيرين، ليمن ۽ زيتونن جا باغ هئا. باقي زمين ۾ ساريون، ڪمند، ڦٽيون، ڪڻڪ، بصر، سن فلاور ۽ ڀاڄيون ۽ گاهه وغيره پ ...

پرويز (17 منٽ)

“پي پي...” “...” “پي پي... پي پي...” “....” “پي پي... پي پي پي پي... پي پي ...” “...” مون ٽيون ڀيرو موٽر سائيڪل جو هارن نسبتاً لاڳيتو وڄايو، پر تڏهن به هُن مون ڏانهن ڪو توجهه ڪونه ڏنو. آئون ڏاڍو پريشا ...

پرويز (26 منٽ)

ملڪ جي هڪ وڏي شهر جي بلڪل پوش علائقي ۾، جتي صرف V.V.I.Ps خاندانن جون رهائش گاهون هيون، هڪ شاندار ڪوٺيءَ جي وڏي لوهي گيٽ جي پاسي ۾، هڪ ڪشادي عام شاهراه جي فٽ پاٿ جي ڀرسان هڪ نئين ماڊل جي زيرو ميٽر گاڏي ...

پرويز (38 منٽ)

“اي، ڪڄاڙو تو ڏسين؟” حڪوءَ مُنهن ۾ گُهنڊ وجهي رُکي نموني ۾ پڇيو. “کُدا (خدا) جي ڪدرت (قدرت) پيو ڏسان ٻيو!” صابوءَ ٿڌي لهجي ۾، مُنهن تي مرڪ آڻيندي خوش دليءَ سان ورندي ڏني. “کدا جي ڪدرت!؟ هتي وري ڪٿان ...

پرويز (25 منٽ)

شام لهي آئي هئي. ويندڙ سياري جي سج ۾ ڪا گهڻي تپش ڪانه رهي هئي. مان پنهنجي بنگلي جي خوبصورت لان ۾ ڪرسيءَ تي ويهي ڪمپيوٽر ۾ ڪا ڊيٽا به ڏسي رهيو هوس ته ملازم طرفان کڄي ايندر چانهه جو انتظار به ڪري رهيو ه ...

پرويز (5 منٽ)

تڏهن، جڏهن ٽنڊوڄام واري موجوده زرعي يونيورسٽي اڃا يونيورسٽي ڪا نه بڻي هئي ۽ اڃا سنڌ زرعي ڪاليج هو، آءُ اتي پڙهندو هوس (1963ع کان 1968ع). اوڻيهه سئو چوهٺ، پنجهٺ وارو زمانو هو. اسين ڪاليج جا ڇوڪرا ويڪ ا ...

پرويز (32 منٽ)

”او ننڍپڻ جا ساٿيئڙا، .... اسين ياد آهيون يا وسري وياسين...! اسين ياد آهيون يا وسري وياسين....!...... (ماٺ)...... اسين...... ياد آهيون..... يا....!“ (سڏڪو) ۽ سڏڪي باقي لفظ ڳيهي ڇڏيا ۽ سهڻي، جيڪا فوزيه ...

پرويز (11 منٽ)

”نازِلَ لئي نازِلَ، هليا ته مريڙو پٽڻ هلون.“ دادِلَ اچي نازِلَ کي سڏ ڪيو. ساڻس پاڙي جون ريمي ۽ حلُو به گڏ هيون. ۽ پوءِ چارئي ڄڻيون وڏي واهه جي ڪپرن تي موجود وارياسي مٽيءَ جي ڊٻن تي، انهن ڊٻن جي هيٺائي ...

پرويز (7 منٽ)

”توهان کي شرم نٿو اچي اهڙي گنڌي حرڪت ڪندي؟“ اڇي مٿي واري هڪ پوڙهي ڊاڪٽرياڻي، جڏهن هڪڙي انتهائي خوبصورت ۽ انتهائي ڪِيُوٽِ (معصوم) اڻ پرڻيل ڇوڪريءَ جو ايبارشن ڪيس (ٻار ڪيرائڻ) اُڪلائڻ کان پوءِ پرائيويٽ ...

پرويز (2 منٽ)

”بابا!“ ارڙهن سالن جي سُنِيتا سندس پيءَ کي رات جي ٿالهيءَ مهل ڏاڍي لاڏ مان چيو. ”جي بابا!“ سيٺ پِرِڀُوءَ پنهنجي لاڏلي ڌيءَ کي جواب ڏنو. ”بابا، ڀاءُ ستيشَ جي ننڍڙي ڪرشمه ڄائي آهي. اُن کي ڪپڙا ۽ خرچي ڏي ...