پرويز (4 منٽ)

سنڌ ۾ سنڌي اديبن ۽ فنڪارن سان منهنجي ڏاڍي گهاٽي دوستي رهي آهي. مون وٽ ننڍي وڏي، مشهور يا غير مشهور، مُهان يا غير مُهان جو سنڌو رهيو ئي ناهي. مان نوجوان ۽ نوآموز شاعرن ۽ اديبن سان به پنهنجي عمر ۽ ادبي ...

پرويز (3 منٽ)

موڪرو چهرو، وڏيون اکيون، پورو پنو قد، مٿي ۾ مٺو تيل پيل ۽ ڦڻي ڏنل، ۽ اکين ۾ سُرمو. علي محمد پرويز سنڌ جي عام ڳوٺاڻي سونهن جو نمونو آهي. هُو اُن دؤر جي گهرن جي چئيوان Duty full ڇوڪرن جهڙو سدورو لڳندو ه ...

پرويز (3 منٽ)

ٽي سؤ سال کن اڳ ۾ شاعرن جي سرتاج شاهه عبداللطيف ڀٽائيءَ جيڪا شاعري سنڌي ٻوليءَ ۾ ڪئي هئي، اُن ۾ رڳو محبوب جي ڳلن ۽ چپن جي واکاڻ ڪانه هئي. پر اُن سان گڏ عشق ۽ محبت، سڪ ۽ اُڪنڍ جي پوشيده اسرارن ۽ رازن ج ...

پرويز (5 منٽ)

معصوم، ابهم ۽ ڪپهه جي پوڻيءَ جهڙي نرم ۽ نازڪ، پهرين انساني چيخ سان انسان جي اذيت، پيڙاهه ۽ درد جي ڪهاڻي شروع ٿئي ٿي. ڪڏهن ڪڏهن، ماڻهوءَ جي ٻچڙي جي اُها پهرين رڙ، جيڪڏهن پُٽ جي آهي، ته کن پل لاءِ، ماڻه ...

پرويز (4 منٽ)

“او ابا عرس، اباڙي... اي مون مِشڪين رَنَ زال جي ٽيهاڻ، اي منهنجي هٿ مان رسو ڇڏائي ڪنهن جي مال سان گڏجي اڳيان پويان ٿي ويئي آهي. اي ابا، ڀلائي ڪري اِها ٽيهاڻ ته ڳولي آڻي ڏيئينم. ابا، الله تنهنجي سڻائي ...

پرويز (4 منٽ)

“اي يَرَ ساماڻا، ڪر کبر! ڦٻيو آهين ڪه نه؟” براديئي ساماڻي کان پڇيو. اگسٽ- سيپٽمبر 2010ع واري ٻوڏ کان چار مهينا پوءِ، هو ٻئي ڄڻا “ڇڇ جهان خان” کان “جاتي” (ضلعو سجاول) ايندڙ ڊاٽسن پڪ اپ ۾ چڙهيل هئا. سام ...

پرويز (3 منٽ)

“ڪر خبر سيٺ الانا، ڪيئن! بچيو آهين؟” “ڪهڙيون ٿو خبرون پڇين يارَ سيٺ عوثو. رڳو سِرَ بتا آهن، باقي ائين سمجهه ته زندگيءَ جا سڄا سارا ويهه سال جهڙا ڪَرَ اجايا ويا هليا.” “اي پر، اِهو به شڪر ڪر ڙي سيٺ الا ...

پرويز (18 منٽ)

“پر به تون چوين ڇا ٿو؟” سوڍيءَ سنگهارَ جي اکين ۾ اکيون وجهي پڇيو. “سوڍي، سوڍي آئون... آئون...!” سنگهار چوندي چوندي ماٺ ٿي ويو. “ڏس، وري به اِها آئون... آئون... توکي جيڪو ڪجهه چوڻو آهي، سو کُلي چئو نه. ...

پرويز (15 منٽ)

پوليس اهلڪارن سان ڀريل ٻن موبائيل وينن جي اڳيان هڪ گِري رنگ جي لينڊ ڪروزر گاڏي اچي هڪ ڳوٺ جي مکيه داخلائي گس وٽ بيٺي. اُهو ڳوٺ ڪراچيءَ جي پسگردائيءَ ۾ 25-30 گهرن تي مشتمل هڪ قديمي ڳوٺ هو. لينڊ ڪروزر ج ...

پرويز (20 منٽ)

اُن ڏينهن صبح جو جيڏي مهل سُهائيءَ جي اک کلي هئي، اوڏيءَ مهل اڃا ڍڪي رات هئي. توڙي جو گهر اڳيان بيٺل آمريءَ جي گهاٽي وڻ تي ويٺل “دوهانٽي” پکي به پِرههَ ويلي جون لاتيون لنوي رهيو هو، ته ڪيڏي مهل، ڪٿان، ...