غلام رسول پرهياڙ (5 منٽ)

غلام رسول پرهياڙ کي آئون گهڻي وقت کان سڃاڻان. ساڳئي تَرَ جا آهيون. ساڳئي محمود واهه جي ساڳئي ڪناري تي اسانجا ڳوٺ آهن. ڳوٺن جي وچ ۾ ڪو ٽن چئن ڪلوميٽرن جو فاصلو آهي. ساڳي ٻهراڙيءَ جي لاڙي لهجي واري سنڌي ...

غلام رسول پرهياڙ (10 منٽ)

آچار بنھه غريب هو. وٽس رات هوندي هئي ڏينھن ڪونه هوندو هو. هن پاڻکي گروي رکائي به پنھنجي پُٽ قاسم کي پڙهايو. قاسم به روح سان پڙهيو، هن ڪڏهن به منهن تان ڪتاب نه لاٿو. پڙهي پڙهي اکيون سڄي پونديون هئس. ڪو ...

غلام رسول پرهياڙ (4 منٽ)

آئون شهر ۾ عثمان تپيدار وٽ سندس جاءِ تي ويٺو هئس. تيسين علو چريو آيو. هن تپيدار کي منٿ ڪندي چيو، ”ميان! مونکي هڪڙا ڏهه روپيا ڏي.“ ”ڇا ٿو ڪرين؟“ ”ڪم ۾ ٿا اچن.“ تپيدار پيسن ڏيڻ ۾ ٿوري ڍر ڪئي ته علو پي ...

غلام رسول پرهياڙ (2 منٽ)

ان ڏينهن سخت سيءُ هو. رملي جو اڌ مٿو ڪوڙيل اڌ ڪتريل، ڏٻي جي گُهٻيل سليٽ هٿ ۾، سٿڻ جا ٻئي پانچا ڦاٽل، مٿو ۽ پير اگهاڙا، سيءُ ۾ ڄاڙي پئي ڏڪيس. ڪتاب جو هيءُ نظم پڪو ڪندي آيو: غريبن جي خدمت ڪرڻ آ عبادت ج ...

غلام رسول پرهياڙ (4 منٽ)

ان رات ايڏو سيءُ پيو هو، جو وڻن جا پَن ۽ گهڻا چيٽي فصل سڙي ڦلهيار ٿي ويا هئا. سج مٿي چڙهي آيو هو ته به ماڻهو هنڌ مان ڪونه ٿي نڪتا. مال ڀٽارو به هڪڙي رات ۾ لهي صفا ڍونگهو ٿي ويو هو. چوندا آهن سيارو ڪوڙ ...

غلام رسول پرهياڙ (1 منٽ)

منهنجو ننڍڙو ڀاءُ سليم ۽ ننڍڙي سئوٽ بابلي ڀِت جي ڪر ۾ ويهي منهن کي مٽيءَ مکي رهيا هئا. جڏهن امان انهن کي ائين ڪندي ڏٺو ته چيائين، ”اڙي اوهان هي ڇا پيا ڪريو؟“ ”امان اسان پئوندڙ پيا مکيون.“ سليم يڪدم جو ...

غلام رسول پرهياڙ (5 منٽ)

تڏهن هوءَ رڳو ڏهن سالن جي ٻارڙي هئي، جڏهن سندس مٺڙي وطن ڪڇ ۾ ڏڪار آيو هو. هڪڙو ڏڪار ٻيءَ وري پليگ جي بيماري ان آفت وڏي تباهي مچائي هئي. ماڻهو ماڪوڙن وانگر مري رهيا هئا. سندس امڙ ۽ ابو به انهي وگهي رب ...

غلام رسول پرهياڙ (5 منٽ)

”هو تنهنجي ٻارڙي کي ماري ڇڏيندو. شيرل رڳو ننڍڙا ٻار ماريندو آهي.“ چريءَ جنهن جو نالو ڪونج هو تنهن سندن نوڪرياڻي مائي راستي جي ننڍڙي پُٽ ڏانهن اشارو ڪري چيو. ”آئي بيهودي تون نٿي مرين جو منهنجي ٻچڙي کي ...

غلام رسول پرهياڙ (3 منٽ)

سياري جي ٺريل رات گهڻي گذري چڪي هئي، تڏهن به رجو پنهنجي بستري تي اڀو ٿيو ويٺو هو. سندس پوڙهي ماءُ حيات خاتون پَٽ تي وڇايل پراڻي رليءَ تي ليٽي پئي هئي ۽ ذري ذري رڙ ٿي ڪيائين، ”گهوڙاڙي مري وينديس.“ جڏهن ...

غلام رسول پرهياڙ (7 منٽ)

صُبح جو اٿي منهن کي آڏا ابتا ڇنڊا هنيم ۽ تڪڙ ۾ لسي سان پاروٿو ڀَت کائي، گُرڙي ڪري وڏي ڪيِڪ ڪيم. پر منهنجي ڪيِڪ جي جواب ۾ پانڌي سينڍ ڪونه وڄائي. مون وري ٻيءَ ڪيِڪ ڪئي، تڏهن به جواب ڪو نه مليو. پوءِ آئو ...