خليل جبران (2 منٽ)

هڪڙي سال ... ۽ تڏهن ان گهڙيءَ بيد مشڪ جي وڻن جي جهڳٽي مان هڪ حسين ۽ نازڪ بدن دوشيزه نڪري نروار ٿي. هن جا ڊگها ڊگها ريشمي وار زمين کي ڇُهي رهيا هئا. هوءَ آهستي آهستي هلندي انهيءَ خوابن ۾ گم نوجوان جي ...

خليل جبران (6 منٽ)

غلامي ماڻهو زندگيءَ جو غلام آهن! ۽ هيءَ غلامي سندن ڏينهن کي ذلت ۽ خواريءَ جي ڪفن ۾ ويڙهي ٿي ۽ سندن راتين کي رت جي ڳوڙهن جي لهرن ۾ غرق ڪري ٿي. منهنجي پهرين جنم کي ست هزار سال لنگهي چڪا آهن، پر اڄ تائي ...

خليل جبران (4 منٽ)

او ساحره او ساحره! هي تون مون کي ڪيڏانهن وٺي وڃي رهي آهين؟ ان اڻانگي پٿريلي رستي تي، مان ڪيستائين تو سان گڏ هلان جيڪو اسان جي قدمن کي مٿاهينءَ طرف ته وٺي وڃي رهيو آهي، مگر اسان روحن کي کڏن ۾ ڌڪي رهيو ...

خليل جبران (4 منٽ)

تنهائي ۽ گوشهء نشيني زندگي تنهائيءَ جي سمنڊ ۾ موجود هڪ ٻيٽ آهي. زندگي هڪ ٻيٽ آهي، پهاڙيون هن جون خواهشون آهن، وڻ انهيءَ جا خواب ۽ گل انهيءَ جون ويرانيون ۽ اڪيلائپ ۽ تنهائي ان سمنڊ جي بالڪل دل ۾ واقع ...

خليل جبران (1 منٽ)

تنبيهه مون زندگيءَ ۾ ست ڀيرا پنهنجي نفس کي حقير سمجهيو ۽ هن کي تنبيهه ڪئي! 1- سڀ کان پهريائين انهي وقت جڏهن مان عظمت ۽ اقتدار خاطر اميريءَ ۽ رياست جو لباس اوڍي مجبور ۽ بيوس انسانن جي مجبوريءَ ۽ لاچار ...

خليل جبران (4 منٽ)

سڀ کان وڏو سمنڊ ڪالهه مان ۽ منهنجو روح وڏي سمنڊ ۾ وهنجڻ ۽ پنهنجي جسم تان دنياوي غلاظت ڌوئڻ وياسين. ڪناري تي پهچي ڪري اسان اڪيلائيءَ جو هڪ اهڙو پاسو تلاش ڪرڻ لڳاسين جتي ماڻهن جون نظرون اسان تي نه پون. ...

خليل جبران (3 منٽ)

چمڪندڙ لفظ ڇا راتيون اسان تي ائين ئي گذرنديون رهنديون؟ ڇا زماني جي پيرن هيٺان ائين ئي لتاڙبا رهنداسين! ڇا قومون، پنهنجن تهن ۾ اسان کي هن ئي نموني سان ويڙهنديون رهنديون، ۽ اسان جي نالي کان سواءِ، جنهن ...

خليل جبران (1 منٽ)

شاهه اردوس هڪ دفعي اردوس جا سردار، شاهه اردوس جي خدمت ۾ حاضر ٿيا ۽ کيس درخواست ڪيائون ته هو پنهنجي ملڪ ۾ هڪ اهڙو قانون نافذ ڪري جنهن مطابق سڀني قسمن جو شراب ۽ ٻيون نشيدار شيون عوام جي لاءِ منع قرار ڏ ...

خليل جبران (4 منٽ)

بي زبان جانور هڪ ڏينهن شام جو، جڏهن منهنجا خيالات منهنجي عقل تي غالب اچي ويا ته آءٌ گهر کان نڪتس ۽ شهر جي مختلف پاڙن مان گذرڻ لڳس. هڪ خالي جڳهه جي اڳيان پهچي ڪري، آءٌ بيهجي ويس، جنهن جون ڀتيون به ڪِر ...

خليل جبران (1 منٽ)

نجومي مون ۽ منهنجي دوست هڪ انڌي کي گرجا جي پاڇي هيٺان اڪيلو ويٺي ڏٺو. منهنجي دوست مون کي چيو: ”هيءُ اسان جي قوم جو سڀ کان وڏو ڏاهو شخص آهي.“ مان پنهنجي دوست وٽان اٿي انڌي وٽ آيس، کيس سلام ڪيم ۽ هن ...