خليل جبران (4 منٽ)

پيدائش ۽ موت، ٻه اهڙا حادثا آهن، جن جي اڳيان انسان پاڻ کي بيوس ٿو محسوس ڪري. نه ته پيدائش جي وقت هن سان مشورو ڪيو ٿو وڃي ۽ نه مرڻ مهل اُن کان هُن جي مرضي پڇي ٿي وڃي ته هو ڪهڙيءَ جاءِ ۽ ڪهڙي ملڪ ۾ پيدا ...

خليل جبران (7 منٽ)

لبنان ۽ سنڌ ٻي ٻوليءَ جي لکڻيءَ جو، پنهنجي ٻوليءَ ۾ ترجمو ڪرڻ جي هڪڙي نيت اها به هوندي آهي ته ان لکڻيءَ ۾ اهڙن سياسي، سماجي، مذهبي، انساني يا ٻين اهڙن مسئلن جي ڇنڊڇاڻ ڪيل هوندي آهي، جي اسان جي پنهنجي ...

خليل جبران (2 منٽ)

پهريون ڀيرو جڏهن منهنجا چپ ڳالهائڻ لاءِ چريا، ته مان مقدس پهاڙ تي چڙهي ڪري خدا تعاليٰ کي سڏيو: ”اي منهنجا پاليندڙ مان تنهنجو ٻانهون آهيان، تنهنجي رضا منهنجي لاءِ مذهبي واٽ آهي ۽ مان زندگي ڀر تنهنجو فر ...

خليل جبران (3 منٽ)

منهنجي نفس مون کي نصيحت ڪئي ۽ ٻڌايو ته مان انهيءَ سان محبت ڪريان، جنهن کان ماڻهو نفرت ڪن ٿا ۽ انهيءَ سان خلوص سان پيش اچان جنهن سان ماڻهو بُغض ۽ ڪِينو رکن ٿا. هن مون کي ڄاڻايو ته محبت چاهيندڙ جو نه، پ ...

خليل جبران (29 منٽ)

گرمين جي موسم ۾ يوحنا هر روز اَسُرَ ويل ڍورن، ڍڳن کي ڪاهيو، ڪلهي تي هّر رکيو، ڪوئل جي ڪُوڪُ، ۽ هوا جي لهرن سان کيڏندڙ پتن جي سرٻاٽ تي ڪن لڳائيو ٻنيءَ ڏانهن ويندو هو. ٻنپهرن جو انهن سرسبز فصلن جي هيٺان ...

خليل جبران (6 منٽ)

مائٽن جو موت منهنجا مائٽ مري ويا ۽ مان زندگيءَ جي زنجيرن ۾ جڪڙيل تنهائيءَ ۾ انهن تي ڳوڙها ڳاڙي رهيو آهيان. منهنجا دوست موت جي ننڊ سمهي رهيا ۽ انهن کان پوءِ منهنجي زندگي دک درد جو باب بڻجي وئي. منهنجا ...

خليل جبران (1 منٽ)

اي منهنجي دل اي منهنجي دل! خدا جي واسطي خاموش رهه، ۽ پنهنجي محبت جي مشهوري نه ڪر ۽ ٻين ماڻهن کان پنهنجي رازن کي مخفي رک.،تڏهن تون زيادهه خوشنصيب چورائبينءَ. ۽ جيڪو به تنهنجا راز ٻين تي ظاهر ٿو ڪري، ا ...

خليل جبران (4 منٽ)

سهڻا سخن o جڏهن تون پنهنجي غم ڪنهن پاڙيسريءَ کي ٻڌائين ٿو ڄڻ ته تون دل جو هڪ ٽڪرو انهيءَ جي حوالي ڪري ڇڏيو، هاڻي اگر هو وڏي ظرف جو مالڪ آهي ته انهيءَ اعتماد لاءِ تنهنجو شڪرگذار ۽ احسانمند رهندو، پر ج ...

خليل جبران (5 منٽ)

جراحي منهنجيءَ هڪ هوڙ ۾ ڪِيڙو لڳي ويو هو، جنهن مون کي پريشان ڪري وڌو. ڏينهن جو ساهه مٺ ۾ ڪيو پيو هوندو هوم ۽ رات جي سڪون ۾. جڏهن ڏندن جا ماهر آرامي هوندا آهن ۽ دوا خانا بند هوندا آهن تڏهن سور کان بيچ ...

خليل جبران (5 منٽ)

وڏو ڏِڻ شام ٿي ۽ اونداهيءَ سڄي شهر کي پنهنجيءَ چادر ۾ ويڙهي ڇڏيو. بلند ۽ عاليشان عمارتون برقي روشنيءَ سا جڳ مڳ، جڳ مڳ ڪرڻ لڳيون ۽ ماڻهو ڪرسمس جو نئون وڳو اوڍي سڙڪن تي نڪري آيا. انهن جا منهن خوشيءَ ۽ ...