جمن احمداڻي (7 منٽ)

”منهنجي دل ته دادو آهي، پر لاڙڪاڻي کان تون به گهٽ ناهين- رُڳو واءُ لڳي، پن پاڻهي ڇڻي پوندا، في الوقت مهل ڪر.“ رئيس بخشل خان حجائتو ٿي نواب خان سان مخاطب ٿيو. ”تنهنجي ڪلهي تان سندم هٿ ڪڏهن لٿو آهي، جو ...

جمن احمداڻي (2 منٽ)

ٽرين ليٽ هئي، هڪ نينگر اسٽيشن تي انتظار جون گهڙيون ڳڻيندي بي چيني سان هِڪ ٽڪ ريل جي پٽڙيءَ کي گهوري رهيو هو. ٽريڪ ۾ مضبوطيءَ سان جڪڙيل لوهي پٽن ۾ سندس زندگيءَ جون حسرتون ۽ خواهشون وڃائجي ويون هيون. نر ...

جمن احمداڻي (13 منٽ)

”لخ لعنت اٿئي ڪميڻا... اڙي! توکي شرم نه پئي آيو ڌيڻهين سان ڪارو منهن ڪندي! دانگي ته مُنهن تي مليئي، پر مارينس ته نه ها ڪُتا! جوڻهين مان ڍئو نه پئي ٿيئي لوسي!! تنهنجي ماءُ کي... تنهنجي رن... ڀيڻ جا...! ...

جمن احمداڻي (5 منٽ)

اڌ رات ٽاڻي لَين جي جهُنڊ ۾، ڪرڙن جي اوٽ وٺي، وڍيل ٻٻر جي ٿڙ کي ٽيڪ ڏيئي، بادل ڪنهن جي اچڻ جو اوسيئڙو پيو ڪري. بُت ۾ ڀريل، ويڪري ڇاتي، گهاٽيون مُڇون، همت ڀريو جوان اکين مان جوالا پئي وسيس، ڪهاڙيءَ جي ...

جمن احمداڻي (6 منٽ)

ڪمري اندر سونهري رنگ جي جهيڻي روشني، فرش تي نرم ۽ قميتي قالين جو تهه، رنگين شيشي جون المونيم دريون، درين تي رقص ڪندڙ خوبصورت رنگين پردا، ايئر ڪنڊيشنڊ هوا جي ٿڌاڻ، ڪمري جي ديوارن تي کاٻي پاسي کان شينهن ...

جمن احمداڻي (10 منٽ)

ٽرين ڪراچي ڪينٽ تي پهتي آهي. هو به پنهنجو سفري بيگ ڪلهي ۾ هڻي ٻين مسافرن سان گڏ گيٽ ڏانهن وڌي ٿو. پليٽ فارم تي ماڻهن جي گهما گهمي وڌي ٿي وڃي. قليءَ اتاولا ٿي سامان کڻڻ لاءِ بوگين ۾ جوهه وجهن ٿا. هو ٽ ...

جمن احمداڻي (7 منٽ)

سرءُ رُت جا پڇاڙڪا ڏينهن هئا. شهر تي شام جو منظر ڇانئجي ويو هو. مان ميونسپل پارڪ ۾ پٿر جي ٺهيل بينچ تي ويٺو هوس ۽ صدين جا دُک سهيڙي، ڪنهن گهري سوچ ۾ گم هوس. اُن شام هو به ساڳي بينچ تي منهنجي ڀرسان اچي ...

جمن احمداڻي (9 منٽ)

نڄاڻ ڪٿان کان آفيس ۾ اداسي ڌوڪي آئي هئي. جنهن ماڻهوءَ جو اندر اداس هجي، ته کيس سڄي ڪائنات اداس ئي ڀاسندي آهي. هونئن به سڄي زندگي اڪيلائپ جي عذاب ۾ ڀوڳي اٿم. تنهن ڪري اها ڳالهه مون لاءِ ڪا نئين ڪانهي، ...

جمن احمداڻي (6 منٽ)

هو شريف ماڻهو هو! هرڪو کيس شريف ۽ سٺو سمجهندو هو. هو جڏهن پنهنجي ئي ڳوٺ ۾ استاد ٿي آيو ته هر ڪو کيس، سائين! سائين جي لقب سان پڪاريندو هو. ن وڪري به الائي ڪيئن مليس؟ اٺ درجا ته پاس هو، پر پرائيويٽ امت ...

جمن احمداڻي (3 منٽ)

چيم نه ته- ”جيستائين سندم ساهه جو سڳو تنهنجي عشق سان ٻڌل آهي. مُنهنجي اظهار جو رستو کليل رهندو ۽ مان لکندو رهندس.“ ها، مان لکندو رهيو آهيان. تون، رات جي ڪاري چادر اوڍي منهنجي ڪمري ۾ ايندي رهي آهين. من ...