ضراب حيدر (6 منٽ)

جمعي جو ڏينهن آهي، هو بنگلي جي ٻاهران پارڪ ۾ ويٺو، اوس پاس جي ماحول کي پرکي رهيو آهي. پارڪ کان ٿورو پريان اٽڪل ٻن ايڪڙن انبن جو باغ آهي. ان باغ جي ٻنهي پاسن کان گلن ۽ موسمي ٻوٽن جون نرسريون آهن. بنگلي ...

ضراب حيدر (8 منٽ)

ڪارونجهر، ننگر شهر جي مٿان ڪرَ کنيو بيٺو هو، سانوڻ جا آگم ائين ڀريا بيٺا هئا، جيئن تازي وئايل مينهن جا ٿڻ، کڙ سان ڀريا بيٺا هوندا آهن. ننڍيون ننڍيون ڪڪريون جبل جي چوٽيءَ سان ڪُڏي رهيو هيون، ڪجهه ڪڪريو ...

ضراب حيدر (11 منٽ)

مس ناهيد مون کي ڏاڍو وڻندي هئي. کيس پهريون ڀيرو اسڪول ۾ ڏٺو هئم ته دل خوشيءَ وچان ٽڙي پئي هئي، کن پل لاءِ سندس سندرتا جي وسعت ۾ پنهنجي سپنن جي بلندين تي ٽمڪندو محسوس ڪيو هئم. جيئن سج اڀرڻ مهل، سندس ڪر ...

ضراب حيدر (14 منٽ)

پراڻي اسٽيشن، پراسرار اسٽيشن، ويران اسٽيشن، تمام ڊگھو پليٽ فارم، خالي پليٽ فارم، پراڻو ڪشادو ويٽنگ روم، خالي ويران، پراسرار ويٽنگ روم، اسٽيشن به ته ورهين کان ويران، خالي پراسرار پڇاڙڪي اسٽيشن ، پڇاڙڪو ...

ضراب حيدر (15 منٽ)

سگريٽ جي هر ڪش سان دکندڙ درد سندس سيني ۾ پيهي رهيو هئو، ”هي ڪا شڪست ڪا نئين ته ڪونهي، شڪستون ته منهنجو مقدر آهن، مان درد جي نگريءَ جو بادشاهه آهيان خوشيءَ ڏانهن منهنجي هر ڪاهه ناڪام رهندي ۽ موٽ ۾ اهو ...

ضراب حيدر (10 منٽ)

سندس ڪار جو ڪيفي شريا وٽ بريڪ لڳو، سندس مڙس ڪار مان هيٺ لهي،اسٽيٽ ايجنسي ڏانهن هليو ويو،هوءِ ۽ سندس ٻار ڪار ۾ رهجي ويا. هن پنهننجي چشمن جي ڪمانن کي ٺاهيندي ماحو جو جائزو ورتو،هن جي ٻنهي گلاسز مان ماحو ...

ضراب حيدر (21 منٽ)

اسٽيشن تي سڀ بيٺا هئا، هر ڪو ڄاتل سڃاتل پئي لڳو، سڀئي مسافر هئا، سڀني کي گاڏي جي اچڻ جو انتظار هو. مان به اڪيلو، هڪ ڳوري ٿيل سميت اسٽيشن پهتو هئس، منهنجي ان ڳوري ٿيلهي ۾ ميرن ڪپڙن کانسواءِ منهنجي پنج ...

ضراب حيدر (39 منٽ)

منهنجي اکين ۾ لڙڪن سان گڏ نشا جي ويهن سالن جي اڙٻنگ رهي هئي جيڪا زيب جو عڪس لڳي رهي هئي، زيب الائي ڪيترا ڏينهن منهنجي ئي علاج هيٺ، منهنجي ئي اسپتال ۾ حيات ۽ ممات جي ڪشمڪش ۾ چڙي چڙي مري وئي. مون کي ...

جمن احمداڻي (4 منٽ)

ماڻهو حيران هئا ته هڪ ڄنگهه کان معذور خميسو ڪنڀار صبح ساڻ ئي گهر جي لوڙهي ٻاهران ٻٻر جي وڻ هيٺ رلي وڇائي اٻاڻڪو ٿي ڇو ويهي رهيو آهي! ڪالهه سج لٿي منهن انڌاري ۾ پاڙيوارن خميسي ڪنڀار کي مزدوري تان موٽند ...

جمن احمداڻي (3 منٽ)

”ٿُڪ اٿئي ڀاڙيا- ٻارٿو وڪڻين!“ سُفيد ڪپڙن ۾ ملبوس هڪ ڊگهو ماڻهو وٽانئس لنگهندي پنهنجي ساءِ ڀڻڪيو. ”غربت جي به انتها آهي- ماڻهو، هيڏي مهانگائيءَ ۾ ڪٿان ته پوري ڪن؟!“ ٻه واٽهڙو ڏانهس ڏسندي، پاڻ ۾ گفتگو ...