جمن احمداڻي (3 منٽ)

هو هاڻي رٽائرڊ ڪري چڪو آهي. هُن ڪڏهن سوچيو به نه هو ته زندگي جي موسم ۾ ڪڏهن پن ڇڻ جي ڪا شام به لهي ايندي ۽ هو زرد پن بڻجي دنيا جي وڻ مان ڇڻي پوندو. يادن جي ڪانبي ۾ ٻڌل سندس سوچون هڪ هنڌ بيهي رهيون آهن ...

جمن احمداڻي (7 منٽ)

”ڏس! تون مون کي اڃا سمجهي نه سگهي آهين!“ آرٽسٽ جون اکيون سندس جسم کي تڪينديون رهيون. چپن جي رڦڻي ۾ وحشت جا رنگ چڙهيل هئا، هو بدحواسي ۾ اڏامي رهيو هو. پر هوءَ خاموش هئي ۽ آرٽسٽ جي چپن مان ريشمي ڏورن جه ...

جمن احمداڻي (4 منٽ)

راجا ٽپالي جي خودڪشي جي خبر سان گڏ، ان پوڙهي جا سڏڪا به شامل ٿي ويا هئا، جيڪو روزانو راجا ٽپالي کان پنهنجي اُن خط بابت پڇندو هو، جنهن جو رنگ هلڪو گلابي هو ۽ سندس نالي جي مٿان مسڪراهٽ جي هڪ علامتي لڪير ...

جمن احمداڻي (4 منٽ)

ڳوٺ جي سادي سودي ماڻهو کان شهر جي هڪ ڇوڪريءَ دل چوري ڪئي ۽ پنهنجي پرس ۾ رکي ڇڏي! اُن کان اڳ هو فطرت جي رنگن ۾ مدهوش هوندو هو. ڳوٺ جا وڻ، رستا گهٽيون کيس وڻنديون هيون. هن وٽ هڪ سادي پينسل هئي، جنهن سان ...

جمن احمداڻي (5 منٽ)

پرچو ايڊٽ ڪندي کيس لڳو، ڪو شخص آفيس جو دروازو کولي ڀرسان اچي بيٺو آهي. سڄو ڌيان پرچي ۾ هئس، اُن ڪري ڀانيائين ته ڪمپوزر مواد کڻڻ لاءِ اچي ويو آهي. هُن، ڪهاڻيءَ تي آخري نظر وجهندي ڀڻڪيو: ”ڪجهه گهڙيون تر ...

جمن احمداڻي (8 منٽ)

قبولئي، پنهنجي پٽ سڪيلڌي لاءِ ڪنوار اهڙي ڳوليءَ، جو جڏهن هوءَ سونهن جي ديوي بنجي ڪنوار جو لباس اوڍي ڳوٺ ۾ پرڻجي آئيءَ، تڏهن جواڻ جماڻ دلين مان ٿڌا شوڪارا اُڀري نڪتا. حُسن تان هرکجي پور وهيءَ جي پنڌ تي ...

جمن احمداڻي (6 منٽ)

ريلوي ڦاٽڪ پار ڪري هو اُن گهٽيءَ ڏانهن مُڙيو، جنهن جي آخري ڇيڙي ۾ افغاني پٺاڻ جي ڪيبن نما هوٽل هئي. هو، روزانو صبح جو سج اڀرڻ مهل اُن هوٽل ۾ اچي ويهندو هو ۽ چينڪ مان چانهه جي ٻاڙ ماريندي پنهنجي زندگيء ...

جمن احمداڻي (7 منٽ)

”منهنجي دل ته دادو آهي، پر لاڙڪاڻي کان تون به گهٽ ناهين- رُڳو واءُ لڳي، پن پاڻهي ڇڻي پوندا، في الوقت مهل ڪر.“ رئيس بخشل خان حجائتو ٿي نواب خان سان مخاطب ٿيو. ”تنهنجي ڪلهي تان سندم هٿ ڪڏهن لٿو آهي، جو ...

جمن احمداڻي (13 منٽ)

”لخ لعنت اٿئي ڪميڻا... اڙي! توکي شرم نه پئي آيو ڌيڻهين سان ڪارو منهن ڪندي! دانگي ته مُنهن تي مليئي، پر مارينس ته نه ها ڪُتا! جوڻهين مان ڍئو نه پئي ٿيئي لوسي!! تنهنجي ماءُ کي... تنهنجي رن... ڀيڻ جا...! ...

جمن احمداڻي (5 منٽ)

اڌ رات ٽاڻي لَين جي جهُنڊ ۾، ڪرڙن جي اوٽ وٺي، وڍيل ٻٻر جي ٿڙ کي ٽيڪ ڏيئي، بادل ڪنهن جي اچڻ جو اوسيئڙو پيو ڪري. بُت ۾ ڀريل، ويڪري ڇاتي، گهاٽيون مُڇون، همت ڀريو جوان اکين مان جوالا پئي وسيس، ڪهاڙيءَ جي ...