منظور ڪوهيار (10 منٽ)

هن کي اهي لفظ الائي ڪٿان ۽ ڪڏهن هٿ آيا هيا، ته لفظن جو غلط استعمال دنيا جو وڏي ۾ وڏو ڏوهه آهي. هن سودائيءَ کي عجيب خبط ٿي بيٺو هيو، ته جيڪو ماڻهو سماج کي سڌارڻ ۽ بدلائڻ جي دعوا ڪن ٿا، تن کي لفظن جي غ ...

منظور ڪوهيار (8 منٽ)

اتر سنڌ ۾، ٽاڪ منجهند جو، آرهڙ ۾گرم جهولو ايئن پئي لڳو ڄڻ دوزخ جو در کلي ويو هيو. اُڀن شاهه جي درگاه کان ٻاهر ڪجهه ماڻهو کبڙن ۽ ٻٻرن جي ڇانون هيٺان اولڙ گاهه جيان کنڊريا پيا هيا ۽ ڪافي ماڻهو ساڄي، کا ...

منظور ڪوهيار (23 منٽ)

اصلي سبب؟..... مسب السباب کي معلوم. پر الحاج رئيس جان محمد جي خيال ۾، مدرسي جي اجڙڻ جا ٻه سبب ٿي پئي سگهيا . هڪ ته اهي اڳيان استاد نه رهيا، جن کي علم سان عشق هيو ۽ ٻيو نه وري اهي طالب جن کي علم سان مح ...

منظور ڪوهيار (8 منٽ)

”ياسمين!... يا!.... سي!“ ”پريزنٽ ميڊم!“، هڪ ڇوڪري پٺئين بئنچ تان ڪچي ننڊ مان ڇرڪ ڀريندي چيو. ڪلاس ۾ ويٺل سڀ ڇوڪريون کلڻ لڳيون. ”هي پڻهين جو گهر ناهي... ٺهي ويهه!.... حساب سمجهيئه؟“، ڪلاس ٽيچر دڙڪو ڏين ...

منظور ڪوهيار (12 منٽ)

انفرميشن ايج جي اڄوڪي دور جتي سماج اندر رهڻي ڪهڻي جي ڍنگ ۽ روين ۾ تيزي سان تبديلي آندي آهي. تتي ترقي پذيري ۽ وسعتن جي اثرن سماج جيان ادب جي مختلف صنفن، فارميٽ ۽ اظهار جي ڏانءُ کي به ٽوڙي تبديلي واري ا ...

امر جليل (7 منٽ)

تون ايتريقدر سان مون ڏانهن ڇو ڏسي رهيو آهين! مان ڪارونجهر آهيان. مان موهن جو دڙو آهيان. هميشه لاءِ خاموش ٿي ويو آهيان. منهنجي وجود ۾ ڪو به آواز نه آهي. منهنجي وجود ۾ زندگيءَ جو ڪو به آثار نه آهي. مان ...

امر جليل (19 منٽ)

اسلام آباد ۾ ڌڻي بخش سان ڏاڍي عجيب ۽ حيران ڪندڙ واردات ٿي آهي. ڄڻ ڏند ڪٿا آهي. مشين گن جي هڪ گولي سندس دل مان آرپار ٿي ويئي آهي. گهائل دل مان رت جو هڪ ڦڙو نه نڪتو اٿس. سندس رت هڪ گمنام پريس جي مشين ۾ ...

امر جليل (14 منٽ)

مان ڪجهه دير سان گهر پهتس، ٿڪل هوس. منهنجي زال مونکي در مان داخل ٿيڻ شرط چيو، ”هو ٻُچيءَ ڏاڙهيءَ وارو پساري آهي نه- ڇا نالو اٿس؟“ ” محرم علي.“ کيس پساريءَ جو نالو ياد ڏياريم. ”ها. مئو محرم علي.“ منهنج ...

امر جليل (19 منٽ)

مان فرشتي جو انتظار ڪري رهيو هوس. اُهو فرشتو ڪا آسماني مخلوق نه هو. هو اسان وانگر حرڪتَ مان برڪت ۾ آيو هو ۽ ماڻهو، ماڻهوءَ جو پُٽ هو. فرشتو سندس نالو به نه هو. مان جنهن کاتي ۾ نوڪري ڪندو آهيان، تنهن ۾ ...

امر جليل (16 منٽ)

جنهن ڏينهن مون آدم جي ماءُکي ريگل بس اسٽاپ وٽ پنندي ۽ خيرات گهرندي ڏٺو ، تنهن ڏينهن مون کي پڪ ٿي ويئي ته آدم نه بچندو. آدم مري ويندو. آدم خان اسان جي آفيس ۾ جونيئر ڪلارڪ هو. سڄو سڄو ڏينهن ٽائيپ ڪندوه ...