ثمينه ميمڻ (7 منٽ)

هوءَ پنهنجي خيالن کان تڏهن آجي ٿي جڏهن اياز هن جي ڀر ۾ اچي بيٺو. ”ڇو! ٻڌين ڪونه پئي ڇا؟ مان آهيان جو سڏي سڏي ٿڪجي پيو آهيان ۽ هڪ تون آهين جو مزي سان چانهن پئي پين!“ زينيءَ ڪجهه نه ڪڇندي فقط ٿڪل نيڻ کڻ ...

ثمينه ميمڻ (7 منٽ)

صاحبان گهر ۾ جيئن گهڙي ته توبهن، توبهن ڪرڻ لڳي. ”مائي زمانو ته ڪهڙو بڇڙو اچي ٿيو آهي، مرڻ ته نه هئو ڄڻ ڪاڄ هو.“ هوءَ پنهنجي منهن ڳالهائڻ لڳي. ”ڇو! ڇا ٿيو؟“ زيبو، ماءُ جو آواز ٻڌي ڪمري کان ٻاهر نڪري ...

ثمينه ميمڻ (8 منٽ)

ڏهه سال پراڻو لکيل خط هن کي تڏهن مليو جڏهن هن پنهنجي زندگيءَ جون سڀ بهارون پاڻ کي ارپي ڇڏيون هيون. سڳنڌ جون اکيون هن خط تي ڄمي وڃن ٿيون. پني کي اٿلائي پٿلائي ڏسڻ لڳي ٿي. نالو پڙهندي هن جا هٿ ڏڪڻ لڳن ٿ ...

ثمينه ميمڻ (17 منٽ)

ڪوهياري صبح جو اسڪول لاءِ تيار پئي ٿي ته سارنگ رڙ ڪئي! ”ڪوهياري خبر اٿئي، اسان جي سامهون واري گهر ۾ نوان ماڻهو پيا اچن.؟“ ”ڇا واقعي!؟؟“ ڪوهياريءَ کان ذري گهٽ رڙ نڪري وئي. ”ان ۾ حيران ٿيڻ جي ڪهڙي ڳاله ...

ثمينه ميمڻ (14 منٽ)

سنڌوءَ اڃا موبائيل تي ڳالهايو پئي ته در تي ڪال بيل وڳي. ”چڱو ٺيڪ آ مان وري پوءِ توهان سان ڳالهائينديس“ شايد مما پپا آهن. سنڌوءَ تڪڙ ۾ موبائيل فون بند ڪئي ۽ ڊوڙندي در تي آئي. ”ڪير آ“. هُن پڇيو. ”مان آ ...

ثمينه ميمڻ (7 منٽ)

هوءَ سڄي رات ننڊ نه ڪري سگهي هئي، ڀر ۾ مڙسهنس خالد سُتو پيو هئس، هن گهڙيال تي نظر وڌي ته اٺ ٿي چڪا هئا. اِرم کي ڏٺائين، جيڪا پنهنجي ننڍڙي پلنگ تي بي سُڌ سُتي پئي هئي. اڄ ته هن جو اسڪول به ويو. هوءَ سو ...

ثمينه ميمڻ (5 منٽ)

صدف جڏهن کان يونيورسٽيءَ مان ڊگري وٺي ڳوٺ موٽي هئي. بيحد منجهيل منجهيل رهڻ لڳي هئي. الائي ڇو؟! هن ڪيترا ڀيرا پاڻ کي انهن سوچن جي ڀاڪرن مان ڇڏائڻ جي ڪوشش ڪئي، پر وري به وڪوڙي ٿي ويس. اهي سوچن جا ڊگها س ...

ثمينه ميمڻ (6 منٽ)

مان، اڃا گهر ۾ داخل ئي مَس ٿيس ته گهرڀاتين جا چهرا وساميل ڏٺم، ڊڄي ويس ته الائي ڇا ٿيو آهي؟ آخر ڊڄي ڊڄي همت ڪري امان کان پڇڻ لڳس: ”امان ڇا ٿيو آهي؟“ امان پنهنجن ڳوڙهن کي روڪي نه سگهي ۽ هن جا لُڙڪ ڳل ...

ثمينه ميمڻ (6 منٽ)

صابل جي زندگيءَ ۾ پهرين سڀ کان وڏي خوشي تڏهن آئي هئي، جڏهن شاديءَ جي ڏهن سالن کان پوءِ هوءَ پُٽ جي ماءُ بڻي هئي، ايڏي عرصي کان پوءِ اولاد ٿيڻ جي خوشي هينئر کيس نصيب ٿي هئي، ۽ ان بعد هوءَ وري ڪڏهن به م ...

ثمينه ميمڻ (10 منٽ)

اڄ سونل جي ننڍي ڀيڻ فاطمھ جي شادي ٿي رهي هئي، ڪجهه ڏينهنِ کان شاديءَ تي آيل سندن چاچيون، سوٽيون، ماسيون ۽ ماساتيون ٽڪيل هيون. اڄ صبح کان گهر ۾ هُل هنگامو متل هو، هرڪو شاديءَ جي تيارين ۾ لڳو پيو هو، پر ...