بس آدم جي دنيا اها ئي هئي. هن جون ٻانهون ۽ انهن ۾ قيد هن جي محبوبا حوا.
حوا جنهن جي اکين ۾ امن ۽ چپن تي خوشحاليءَ جي مُرڪَ هئي. سندس ڳلن تي روزگار جي انقلاب جي سرخي ۽ پيشانيءَ تي انصاف جي روشني هئي. ج ...
هڪ سانوري سانجھيءَ جو، جڏهن هر طرف سرمئي رنگ هارجي ويو ۽ ڪاراڻ پنهنجا پنک پکيڙڻ لڳي ته مالڪ جو خاص خليفو پنهنجي لٺ سهاري هڪ بلند و بالا محلات جهڙي جاءِ مان ٻاهر نڪري اچي ان جي اڇي سنگ مرمر جي ٿلهي تي ...
رسول ميمڻ جو شُمار جديد سنڌي ڪهاڻيءَ جي مُهندار ڪهاڻيڪارن ۾ ٿئي ٿو، جنهن جو ڪهاڻي لکڻ جو هڪ پنهنجو الڳ ۽ منفرد انداز آهي ۽ جنهن ڪهاڻيءَ کي پڙهندڙن جو هڪ پنهنجو وسيع حلقو آهي. رسول ميمڻ ويجھڙائيءَ ۾ تم ...
مينهن،
وسي نه وسي
شهر ۾
گپ آهي.
موسم،
هجي نه هجي
اوڳرائيءَ ۾
گدري جي
ڌپ آهي.
قديم ڳوٺ جو رهواسي گل محمد جڏهن صبح جو سوير گاڏو تيار ڪري ان تي ٽپو ڏئي چڙهندو هيو ته پاڻ کي سگهارو ۽ چست محسوس ڪندو هيو. ...