نسيم کرل (21 منٽ)

پوءِ حورن جهڙي حوران، ڏتي ڪڍ ائين لڳي ويئي جيئن ڪا ڌالي وڇ پنهنجي ڌنار جي پٺيان. ڏه سال اڳ ڄڻ ته ڪالهوڪي ڳالهه: شاهي بندر جي ڀر هڪ پنجاهي ساٺيڪو گهرن جو ڳوٺڙو نالو آباد. ڪچا پچا ڪکاوان گهر، وچ ۾ ڪنگرن ...

نسيم کرل (6 منٽ)

سانوڻ جي ٽاڪ منجهند جو ٻيرن جي ٿڌيءَ ڇانو هيٺان تاس پئي کيڏيسين ته هو آيو. مون کي نوڙي کيڪارڻ بعد، هڪ همراه کي پاسي ڪري پاڻ کيڏڻ ويهي رهيو. سڀني کي ڄڻ واسينگ نانگ سنگهي ويو. ڪنهن جي منهن مان ٻڙڪ نه پئ ...

نسيم کرل (9 منٽ)

اڄ جڏهن تنهنجي هڪ سنگتي ٻڌايو ته تون وري پنهنجي سيٺيي ڀاءُ سان گڏ ٿيو آهين ته مان هي سڀڪجهه لکڻ تي مجبور ٿي ويو آهيان. مان سمجهان ٿو ته هي تنهنجو خانگي معاملو آهي ۽ مون کي ان ۾ ٽپي ڏيڻ جو ڪو حق ڪونهي. ...

نسيم کرل (5 منٽ)

پير سائين مراقبي مان اٿيو، پنهنجي ڪپهه جهڙي سفيد ڏاڙهي کي خلال ڪندي، خليفي وڏي کي سڏ ڪيائين: ”ٻانها! او ٻانها!“ سڏ سان خليفو ڊڪندو آيو. ادب سان جهڪي پڇيائين: ”قربان ٿيان، حڪم؟“ ”ابا، ننگر جو ڪهڙو بلو ...

نسيم کرل (4 منٽ)

پئراڊائز سئنما ٽپي جڏهن هو ”چارلي هيئر ڪٽنگ سئلون“ اڳيان لنگهيو ته ان جو هٿ بي اختيار پنهنجي ڪياڙيءَ ڏي کڄي ويو. هن جا وار وڌي ويا هئا. ٺهرائڻ جي خيال سان هو دوڪان ۾ داخل ٿيو. ڪي ٿوريون ئي ڪرسيون خالي ...

نسيم کرل (7 منٽ)

نور محمد منهنجو سنگتي آهي. ٻٽي سان گڏ گذاريو اٿئون. شڪل ڪا خاص ڪونهيس. ٿنڀ جهڙو بت ۽ ڊگهو قد اٿس. رنگ ٽيٽهڙو اٿس، يعني ته ڪنهن وقت مشڪي ڏسبو آهي ته ڪنهن وقت ناسي. وار روز بروز کسندا ٿا وڃنس. تيل هڻندي ...

نسيم کرل (6 منٽ)

هو دريءَ مان منهن ڪڍي هاسٽل جي گيٽ ڏي نهاري رهيو هو. ڪي ڇوڪرا اندر پئي آيا ته ڪي ٻاهر پئي نڪتا. ڇوڪرا به هڪ ٻئي کان مختلف…… ڪي سهڻا ته ڪي وري ڪوجها، ڪن کي اوچا سوٽ اوڍيل ته ڪن کي گوڏن وٽان کٿل خاڪي زي ...

خادم گهراڻو (3 منٽ)

نائله ۽ آصف هڪ ٻئي کان محبت ڪندا هئا هڪ ڏينهن اهڙو آيو جڏهن هي ٻئي هڪ ٻئي جا ٿي ويا هنن شادي ڪري ڇڏي آصف بي اي پاس هو پر بيروزگار هو هڪ ڏينهن آصف نائله کي چيو ته ٻي ڪابه نوڪري نٿي ملي استادن جون جايون ...

خادم گهراڻو (3 منٽ)

رمضان جو مهينو هلي رهيو هو هرڪو روزا رکي عيد جون تياريون ڪري رهيو هو هر ڪنهن جي تمنا هئي ته سٺا سهڻا ڪپڙا پايون پر اوچتو اٺين آڪٽوبر تي زلزلو آيو جنهن هر ڪنهن جو جيءُ جھوري وڌو هرڪو توبه تائب ٿيڻ لڳو ...

خادم گهراڻو (5 منٽ)

رات جو آسمان ۾ تارا ٽمڪي رهيا هئا . تارن جي چمڪ جو نظارو دل کي ڏاڍو وڻي رهيو هو . پر اڪبر سوچن جي سمنڊ ۾ غرق هو . هي هڪ چهري جي باري ۾ سوچي رهيو هو جيڪو ڪنهن وقت ٽڙيل گل هو پر اڄ ڪومائجي پنهنجي وجود ک ...