خادم گهراڻو (6 منٽ)

ٻاهر گھگھه اونداهي هئي سائل پنهنجي ڪچي گھر ۾ کٽ تي ليٽيو پيو هو گھر ۾ هلڪي روشني هئي جيڪا لالٽين جي ڪري هئي ٻيو سڄو گھر اونداهي ۾ گھيريل هو سائل جي چهري تي ڏک ۽ مايوسي جون ريکائون هنيون هن جا ٻه ٻار ه ...

امر جليل (11 منٽ)

عيد نماز شروع ٿيڻ کان ڪجهه دير اڳ هڪ ڪارو ڪوجهو شيدي، جنهن جا وار اڻڀا، اکيون ڏرا ڏنل، ڏيل ڏٻرو ۽ لٽا ليڙون هئا، سو نمازين جي پوئين قطار مان اُٿي کڙو ٿيو. هو اڌڙ عمر وارو قداور مڙس هو. ڪلها صليب وانگر ...

خادم گهراڻو (5 منٽ)

منهنجي ڌيءَ جيڪا منهنجي ڪل ڪائنات هئي ان کي آئون سدائين خوش ڏسڻ چاهيندو هوس . جڏهن کان هيءَ منهنجي اڱڻ تي آئي آهي تڏهن کان منهنجون تڪليفون ختم ٿي ويون آهن جيڪي منهنجا خواب ۽ سپنا هئا اهي پورا ٿيندا ره ...

خادم گهراڻو (4 منٽ)

سيءُ به پنهنجي مستي ۾ هو سج ۾ به ايتري تپش نه هئي جو سيڪ وٺجي ان جو سبب اهو ته ٿڌ سبب ماڪ وسي رهي هئي جنهن ڄڻ سج کي پاڻ وٽ قيد ڪري ڇڏيو هو هرڪو سيءُ جي ڪري پنهنجن گھرن ۾ آرامي هو پر جيڪي روز آڻين چاڙه ...

خادم گهراڻو (8 منٽ)

انور هڪ پيارو ماڻهو هو . هن جي چهري تي ڪڏهن به ڏک ۽ پريشاني جي پيڙاءُ نه ڏٺي ويئي هئي . جيڪڏهن ڪير به هن کي چوندو هو ته هي ناراض نه ٿيندو هو هر لبن تي هلڪي مرڪ آڻي مشڪي پوندو هو . هن جا جيڪي به دوست ه ...

خادم گهراڻو (5 منٽ)

سانول پنهنجي چاهت کي پوري ڪرڻ جي سخت ڪوشش ڪندو رهندو هو سانول جي هڪ ينهن هڪ اهڙي عورت سان مليا جنهن کي هيءُ پنهنجي دل جي راڻي ٺاهي ويٺو . جنهن عورت سان هن جا نيڻ مليا ان جو نالو ڪاجل هو نه رڳو سانول ...

خادم گهراڻو (4 منٽ)

روز جڏهن گھر ايندو آهيان ته مون کي اهو نياپو ملندو آهي ته ڪو توهانجي پڇا ڪري ويو آهي جڏهن ڪنهن ماڻهو کي ملندو آهيان ته اهو مون کي هڪ فارم جي پرچي يا پنهنجو شناختي ڪارڊ ڏيندو آهي ۽ چوندو آهي ته اسان کي ...

خادم گهراڻو (5 منٽ)

سج هاڻي پنهنجي ڳاڙهاڻ کي ظاهر ڪندو پٻي هڻڻ وارو هو رات پنهنجي اچڻ جو ٻڌائي رهي هئي ڪجھه پلن بعد سج جي روشني ختم ٿي ويئي اڄي ماحو ل کي رات جي انڌيري پنهنجي لپيٽ آڻي چڏيو هو . رات ٿيڻ شرط تڏين جيا آواز ...

امر جليل (12 منٽ)

سن 1946ع رتن تلاءُ پرائمري اسڪول ڪراچيءَ مان پرائمري تعليم جا چار درجا پاس ڪرڻ کان پوءِ مون کي اين جي وي هاءِ اسڪول ڪراچيءَ جي پهرين درجي ۾ داخله وٺي ڏني هئائون. انگريزن جي دور ۾ پرائمري جا چار درجا پ ...

امر جليل (18 منٽ)

ذري گهٽ روزانو ائين ٿيندو آهي جو امان بيڪل ٿي منهنجي غفا ۾ هلي ايندي آهي. هوءَ پڪ ڪرڻ ايندي آهي ته مان جيئرو آهيان، يا نعمتن سان ڀرپور هيءُ جڳ جهان ڇڏي هليو ويو آهيان. جهڪي، منهنجي مٿي تي هٿ رکي، امان ...