امداد ڪانهيو (9 منٽ)

اکين جا انجام ٻار اگهور ننڊ ۾، پر مولوءَ جي ونيءَ جي آس اکين ۾!!!. آڌيءَ رات، ڦُڙ ڦُڙ اڱڻ تي، ڇپر جو ٽِمڪو، هُرکُر ۽ مولوءَ جي تانگهه!!، هُوءَ پل اڱڻ تي پل ڇپر ۾ ڇو ته اکين جي اکين کي ڏنل پڪ دل ...

امداد ڪانهيو (19 منٽ)

رهجي ويل اکيون اُن ڏينهن شام جو جڏهن آفيس مان موٽيو هئس تڏهن ڏاڍو ٿڪل هئس، وچ ۾ ڪٿي پل به بيهڻ جو ارادو نه هئم، سڌو گهر پئي وڃڻ چاهيم پر پوءِ جڏهن مارڪيٽ وٽ پهتس ته روڊ ڪناري نظر پيم هڪ وڏيءَ رنگ برن ...

امداد ڪانهيو (12 منٽ)

هُوءَ مري وئي “هُوءَ مري وئي آهي!!.”. انتهائيءَ ڏُٻري ۽ ڪمزور شخص، جنهن جو بُت ڪنهن هڏائين پنڃري کان گهٽ نه هُيو، اکيون ڏرا ڏئي ويون هئس ۽ مُنهن سُڪل چُوپي جهڙو هئس، اڌ اڇي مٿي واري اُن شخص چيو؛ “هُو ...

امداد ڪانهيو (18 منٽ)

خالي هٿ هُوءَ ننڍپڻ کان ئي بانسريءَ وڄائي سگهندو هو پر جڏهن مُنهن تي ڏاڙهيءَ مُڇن جي ساوڪ اُڀري آيس ۽ جواني کي پهتو، تنهن وقت سندس بانسريءَ وڄائڻ واري مهارت بي مثل ٿي پئي!!. بانسريءَ ۽ هُن جو ميل ڏاڍ ...

امداد ڪانهيو (22 منٽ)

رحمان جي نگريءَ ۾ نه رهندس ان ڏينهن مان پوري سال کان پوءِ ڳوٺ آيو هئس پر ٻِئي ڏينهن ئي سوچيم پئي ته سُڀاڻ واپس وڃجي!!!. امان جي ڀر وٺي، کيس ٻُڌايم واپس وڃڻ جو ته ناراض ٿي پئي هئي ۽ چوڻ لڳي؛ “اڃان ڪا ...

امداد ڪانهيو (12 منٽ)

گُذري ويل رات جي رهجي ويل لمحي ۾ 11مئي جو سج سويرڪو لهي ويو آهي ۽ اڌ ڏينهن سان گڏ هن رات جو ڳچ حصو به سوچن جي ور چاڙهي ڇڏيو آهي پر اڃان تاريخ ساڳي آهي 11 مئي 2013. تاريخ جي مٽجڻ ۾ اڃان ڪجهه دير آهي، ...

رسول بخش پليجو (28 منٽ)

ساجن مُهاڻي سان منهنجي دوستيءَ کي ويهه سال ٿيا آهن. ان وچ ۾ ڪَئِين لاهيون چاڙهيون ۽ ٿڌيون ڪوسيون آهن، پر ڪڏهن به سَنڌو ڪونه پيو آهي. نڀايو اچون. اٽڪل ويهارو سال اڳ، هڪڙي ڏينهن سب جج جي ڪورٽ ۾ بيٺو هوس ...

رسول بخش پليجو (8 منٽ)

صبح جو سڄو شهر ڄڻ ڏينڀن جو مانارو بڻجي ويو. فضا ۾ هزارين سوال، اطلاع، تصديقون، ترديدون ۽ افواهه ڳِجهن وانگر لامارا ڏئي رهيا هئا. ماڻهن جا آواز ۽ سندن چهرن جا رنگ بدليل هئا. ٻيا ته ٺهيو، پر خود “گولي ...

رسول بخش پليجو (38 منٽ)

جنهن مهل تار آئي، تنهن مهل مون شيوَ پئي ڪئي. ڪِريم لڳل مُنهن سان تار واري کان تار وٺي، کيس صحيح ڏئي، کاٻي هٿ ۾ جهليل سيفٽي (جيڪا بي خيالي ۾ ساڻ کڻي ويو هئس) واپس آڻي ميز تي رکيم ۽ لفافو کولي، تار پڙهي ...

رسول بخش پليجو (38 منٽ)

ڪتي جي باٺ ٿي. سونا ڇرڪ ڀري، رلي منهن تان لاٿي. آهستي ڪري ننڍڙي موسي جي ٽنگ پنهنجي ٽنگ تان لاهي، ان تي رلي وجهي، اونداهيءَ ۾ سنڀالي سنڀالي پير رکندي، در وٽ اچي نهار ڪيائين. ٻاهر ماڻهن جو ڊنب بيٺو هو. ...